Zasady farmakoterapii

Zastosowanie leków przeciwdepresyjnych w cukrzycy

dr hab. n. med. Edyta Sutkowska1

Współpraca: Karolina Sutkowska2

1Katedra i Zakład Rehabilitacji, Uniwersytet Medyczny we Wrocławiu
2Studentka Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu

Adres do korespondencji: dr hab. n. med. Edyta Sutkowska, Katedra i Zakład Rehabilitacji UM, 50-556 Wrocław, ul. Borowska 213, e-mail: edytasutkowska@yahoo.com

  • Dlaczego cukrzyca podwyższa ryzyko wystąpienia depresji
  • Zależności i korzyści płynące ze stosowania antydepresantów w wybranych zaburzeniach towarzyszących cukrzycy
  • Teoria neuroplastyczności – jedna z teorii tłumaczących związek cukrzycy z depresją
  • Na co zwracać uwagę w doborze preparatów, ich działania niepożądane, w tym potencjalnie niekorzystny wpływ na metabolizm glukozy

Mając na uwadze definicję wyrównania metabolicznego oraz ustalone cele leczenia cukrzycy, aby je osiągnąć, w terapii pacjentów z tą chorobą stosowanych jest coraz więcej grup leków. Jedne służą kontroli glikemii, inne wspomagają leczenie licznych zaburzeń, które często współwystępują z cukrzycą jako jej powikłania lub z powodu podobnej jak w cukrzycy patofizjologii (wspólne czynniki ryzyka). Jedną z takich grup są preparaty antydepresyjne, które mogą być wykorzystywane u pacjentów na różnym etapie zaburzeń gospodarki cukrowej, w co najmniej trzech przypadkach.

W pierwszej kolejności należy uwzględnić potrzebę leczenia depresji, która towarzyszy cukrzycy różnego typu. Wspomagająco leki przeciwdepresyjne stosowane są też w leczeniu otyłości. Ponadto stanowią one także podstawę leczenia bolesnej, obwodowej, symetrycznej, czuciowo-ruchowej neuropatii, powikłania przewlekłego, które również może występować niezależnie od typu cukrzycy.

Częstość współwystępowania objawów depresji u pacjentów z cukrzycą waha się od 9 do 60% w zależności od badań (metod screeningowania, protokołu)3, ale generalnie przyjmuje się, że obecność zdiagnozowanej cukrzycy podwaja ryzyko wystąpienia depresji4. Niestety osoby z DM częściej mają ciężką depresję, niż odnotowuje się to w populacji ogólnej5-7 i z tego powodu częściej wymagają farmakoterapii7-9. Ponadto obserwuje się dwukierunkowość zmian, ponieważ zdiagnozowana depresja również odpowiada za wyższe, 1,6-krotnie, ryzyko wystąpienia cukrzycy4,9,10. Ustalenie, które z zaburzeń pojawiło się pierwsze, czasami jest trudne, ponieważ w większości przypadków żadna z chorób nie rozpoczyna się nagle. Poza potwierdzeniem częstszego współwystępowania tych schorzeń, niestety istnieją także dowody na to, że pacjenci z jednoczesną depresją i cukrzycą mają o 50% zwiększone ryzyko śmiertelności11,12. Z powodu tych licznych zależności wprowadzono nawet termin diapression13 dla podkreślenia niepokojącej epidemiologii i gorszego rokowania u pacjentów, u których choroby te współistnieją.

Dokładny mechanizm odpowiedzialny za pojawienie się depresji u pacjentów z wcześniej rozpoznaną cukrzycą nie jest znany i zapewne nie jest to pojedyncze zaburzenie. Pod uwagę bierze się zarówno bardzo proste zależności:

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Wybór optymalnej terapii

Niezależnie od tego, które schorzenie: cukrzyca czy depresja pojawia się pierwsze, ich współwystępowanie ma niekorzystny wpływ na pacjenta32-40, a optymalna terapia [...]

Niebezpieczna otyłość

DMT2 bardzo często towarzyszy otyłość. Wysokie BMI wyprzedza też na wiele lat pojawienie się zaburzeń gospodarki cukrowej i dlatego walka z [...]

Analiza leków i ich dawkowanie

Ostatnim przykładem zastosowania leków przeciwdepresyjnych u pacjentów z zaburzeniami gospodarki węglowodanowej jest neuropatia cukrzycowa. Badania wskazują, że nawet do 50% pacjentów [...]

Do góry