W 2018 r. rozpoznanie cukrzycy typu 2 dotyczyło aż 2,9 mln dorosłych Polaków, co oznacza, że aż co 11 obywatel jest lub powinien być leczony z tego powodu. Pomimo ogromnej częstości występowania cukrzycy jej leczenie może być wyzwaniem, a osiągnięcie docelowych wartości odsetka hemoglobiny glikowanej (HbA_1c) zajmuje dużo czasu; bywa niestety też tak, że docelowych wartości HbA_1c w ogóle nie udaje się uzyskać. Obecnie obserwujemy trend indywidualizowania terapii zależnie od chorób współistniejących i preferencji pacjenta, celem pozostaje przede wszystkim poprawa rokowania w długoterminowej perspektywie, a także jakość życia^1,2.

Cukrzyca typu 2 i choroby sercowo-naczyniowe są ze sobą nierozerwalnie powiązane. W metaanalizie obejmującej 102 prospektywne badania wykazano, że bez względu na typ cukrzycy zaburzenia diabetologiczne wiążą się z dwukrotnie zwiększonym ryzykiem wystąpienia zdarzeń sercowo-naczyniowych (choroba niedokrwienna serca, udar niedokrwienny mózgu, zgon z przyczyn naczyniowych). Co ciekawe, efekt ten był obecny niezależnie od innych czynników ryzyka³. Pacjenci z rozpoznaniem cukrzycy typu 2 wymagają zatem szczególnej opieki w kontekście prewencji groźnych zdarzeń sercowych. W ramach holistycznej opieki należy zadbać o odpowiednią kontrolę m.in. ciśnienia tętniczego, masy ciała, lipidogramu oraz stanu zapalnego.

Wytyczne postępowania u pacjentów z cukrzycą typu 2 opracowane przez poszczególne towarzystwa naukowe różnią się między sobą. Na przykład w wytycznych Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego (PTD) jako podstawowe leczenie zaleca się metforminę, a ...

Pozycja semaglutydu w leczeniu cukrzycy typu 2

Dobierając terapię do pacjenta, warto rozważyć indywidualny profil oraz zalecić stosowanie leków mających plejotropowe działanie, które może wspomóc np. efekt hipotensyjny czy hipolipemizujący. Być może dzięki takiemu postępowaniu uda się ogranicz...