Wytyczne
Tirzepatyd w leczeniu cukrzycy typu 2 – wytyczne NICE
dr n. med. i n. o zdr. Aleksandra Cieluch
prof. dr hab. n. med. Aleksandra Araszkiewicz
prof. dr hab. n. med. Dorota Zozulińska-Ziółkiewicz
- Wskazania do stosowania tirzepatydu
- Skuteczność tirzepatydu vs innych leków przeciwhiperglikemicznych i jego działania niepożądane w świetle badań SURPASS
- Tirzepatyd jako najsilniej działająca cząsteczka w cukrzycy typu 2 w zakresie redukcji HbA1c i masy ciała
Tirzepatyd to pierwszy podwójny agonista receptorów glukagonopodobnego peptydu typu 1 (GLP-1 – glucagon-like peptide 1) oraz polipeptydu insulinotropowego zależnego od glukozy (GIP – glucose-dependent insulinotropic peptide). Jest wskazany do leczenia osób dorosłych z niedostatecznie kontrolowaną cukrzycą typu 2 jako uzupełnienie diety i aktywności fizycznej w skojarzeniu z innymi lekami przeciwhiperglikemicznymi, ale także w monoterapii w przypadku nieskuteczności lub nietolerancji metforminy. Wszystkie dawki tirzepatydu powodują istotną statystycznie redukcję wartości hemoglobiny glikowanej (HbA1c) i masy ciała w porównaniu z innymi lekami przeciwhiperglikemicznymi, co wykazano w programie badawczym SURPASS. Redukcja masy ciała była bardziej znacząca podczas stosowania wyższych dawek tirzepatydu, podczas gdy wpływ leku na poprawę kontroli glikemii był mniej zależny od dawki. Tirzepatyd jest również lekiem zarejestrowanym do kontroli masy ciała. W październiku 2023 r. ukazały się wytyczne National Institute for Health and Care Excellence (NICE) dotyczące wskazań do leczenia tirzepatydem u dorosłych pacjentów z cukrzycą typu 2 w praktyce National Health Service (NHS)1.
Wskazania do stosowania tirzepatydu
Według zaleceń NICE tirzepatyd jest wskazany do leczenia cukrzycy typu 2 w skojarzeniu z dietą i aktywnością fizyczną u osób dorosłych, jeśli choroba nie jest dostatecznie kontrolowana oraz jeśli:
- potrójna terapia skojarzona metforminą i 2 doustnymi lekami przeciwhiperglikemicznymi jest nieskuteczna, nietolerowana lub przeciwwskazana oraz
- wskaźnik masy ciała (BMI – body mass index) wynosi ≥35 kg/m2 i występują specyficzne problemy psychologiczne lub inne problemy zdrowotne związane z otyłością albo
- wskaźnik BMI wynosi mniej niż 35 kg/m2 oraz:
- terapia insuliną miałaby istotne konsekwencje zawodowe lub
- utrata masy ciała przyniosłaby korzyści w przypadku innych istotnych powikłań związanych z otyłością.
Pacjenci przyjmujący terapię potrójną, która nie przynosi efektów terapeutycznych lub nie może być stosowana, mogą rozpocząć leczenie agonistą receptora GLP-1 albo insuliną, przy czym włączenie tirzepatydu należy rozważać wyłącznie jako alternatyw...