Chociaż celem ograniczeń długości czasu dyżurowania wprowadzonych przez ACGME było niewątpliwie zmniejszenie obciążeń nakładanych na rezydentów i uzyskanie poprawy opieki nad chorymi, te badania wskazują, że wprowadzone ograniczenia mają niezamierzone niekorzystne konsekwencje zarówno dla lekarzy, jak i dla chorych. W komentarzu redakcyjnym do wspomnianych badań opublikowanych w JAMA Internal Medicine Lara Goitein, MD, i Kenneth M. Ludmerer, MD, napisali: „Ograniczenia długości czasu pracy, które powodują skrócenie czasu trwania dyżurów szpitalnych i wprowadzają odpowiednie odstępy między dyżurami, redukują dysproporcje obciążenia pracą oraz zapewniają bardziej regularne okresy snu. Nie zmieniają one jednak łącznej ilości pracy wykonywanej przez rezydentów w szpitalach akademickich, a jedynie powodują jej redystrybucję”.

Chen PW The impossible workload for doctors in training (18 kwietnia 2013 roku). http://well.blogs.nytimes.com/2013/04/18/doing-the-math-on-residentwork-hours/?ref=health. Ostatni dostęp 16 maja 2013 roku.

Desai S. Feldman L, Brown L, et al. Effect of the 2011 vs 2003 duty hour regulation–compliant models on sleep duration, trainee education, and continuity of patient care among internal medicine house staff. JAMA Intern Med 2013; 173(8):649-655.

Lockwood CJ. Restricting resident duty hours: where is the evidence? Contemporary OB/GYN. 2013;58(1): 8-10.

Sen S, Kranzler HR, Didwania AK, et al. Effects of the 2011 duty hour reforms on interns and their patients. JAMA Intern Med 2013; 173(8): 657-662.

American Urogynecologic Society sprzeciwia się ograniczeniom w stosowaniu taśmy przezpochwowej

Zastosowanie taśmy przezpochwowej ciągle budzi kontrowersje, a ponieważ pojawiły się nowe fakty dotyczące tego zagadnienia, American Urogynecologic Society (AUGS) przedstawiło stanowisko sprzeciwiające się zakazowi ich stosowania.

W wydanym oświadczeniu AUGS stanowczo sprzeciwia się wszelkim ograniczeniom stanowych lub miejscowych instytucji medycznych, systemów opieki zdrowotnej lub towarzystw ubezpieczeniowych, które zakazują stosowania dostępnych obecnie metod przez wykwalifikowanych i kompetentnych chirurgów u odpowiednio poinformowanych kobiet, wymagających leczenia z powodu zaburzeń dna miednicy.

W liście uzasadniającym takie stanowisko skierowanym do członków AUGS przewodniczący towarzystwa, dr Anthony G. Visco, wyjaśnił, że w ostatnich miesiącach stanowe instytucje medyczne, systemy opieki zdrowotnej i towarzystwa ubezpieczeniowe zajmujące się zaniedbaniami w praktyce medycznej rozważają ograniczenie lub zakazanie stosowania taśm przezpochwowych w leczeniu chorych z wypadaniem narządów miednicy (POP).

Zdaniem przewodniczącego Visco zakaz stosowania taśm wpływa szkodliwie na badania nad ich przydatnością i może się przyczynić do zahamowania postępu oraz ograniczenia we wprowadzaniu dalszych nowoczesnych rozwiązań, które mogłyby znacząco pomóc kobietom. Towarzystwo opowiada się za zachowaniem wszystkich metod leczenia chirurgicznego, w tym taśmy przezpochwowej, w leczeniu POP, przyjęciem opublikowanych niedawno wytycznych dotyczących posiadanych kwalifikacji, standaryzacją procesów uzyskiwania świadomej zgody chorych oraz stworzeniem mechanizmów rejestrujących zarówno chirurgów, jak i wszczepiane materiały, aby móc w pełni ocenić bezpieczeństwo i skuteczność zabiegu.

AUGS przedstawiło w kilku punktach uzasadnienie swego stanowiska:

• Celem oświadczenia dotyczącego taśmy, wydanego w lipcu 2011 r. przez US Food and Drug Administration (FDA), nie było całkowite zakazanie stosowania taśmy chirurgicznej.

• Decyzję o wyborze chirurgicznych metod leczenia powinni podejmować chora i leczący ją chirurg.

• Zakaz stosowania taśmy chirurgicznej mógłby zahamować badania prowadzone na zlecenie FDA i zalecane przez National Institutes of Health, American College of Obstetricians and Gynecologists oraz AUGS.

• W pewnych okolicznościach zastosowanie taśmy przezpochwowej może się okazać najlepszą metodą chirurgicznego leczenia POP.

• Żadne z ograniczeń w stosowaniu taśmy w leczeniu chorych z wysiłkowym nietrzymaniem moczu nie zostało wyraźnie poparte przez żadną z profesjonalnych organizacji ani przez FDA.

• Żadne z ograniczeń we wszczepianiu taśmy z dostępu brzusznego w leczeniu POP nie zostało wyraźnie poparte przez żadną z profesjonalnych organizacji ani przez FDA.

• Zamiast wprowadzania zakazu wszczepiania taśmy AUGS zaleca wdrożenie wytycznych dotyczących posiadania odpowiednich kwalifikacji, aby operacje te wykonywali wyszkoleni chirurdzy.

Zgodnie ze stanowiskiem AUGS szpitale i miejscowe systemy opieki zdrowotnej powinny opracować i ściśle egzekwować wymagania dotyczące posiadania przez chirurgów odpowiednich kwalifikacji oraz kontrolować ich fachowość, wyszkolenie, umiejętności i doświadczenie w wykonywaniu operacji z użyciem taśmy.

Visco AG. AUGS position statement on the restriction of surgical options for pelvic floor disorders. http://www.augs.org/p/bl/et/blogid=6&blogaid=160. Opublikowano 26 marca 2013 r. Ostatni dostęp 9 kwietnia 2013 r.