Progestageny we wczesnej ciąży

Stężenie progesteronu we krwi stanowi swego rodzaju czynnik prognostyczny w predykcji poronienia spontanicznego. Wraz z dysfunkcją ciałka żółtego pojawia się problem małego stężenia progesteronu. Punkt odcięcia stanowi wartość 35 nmol/l lub 11 ng/ml – powyżej tego stężenia mówimy o małym ryzyku poronienia, a im niższa wartość, tym ryzyko to wzrasta29,30. Progesteron jest hormonem niezbędnym do utrzymania ciąży. W kilku dotychczasowych doniesieniach naukowych sugerowano, że terapia progesteronem mikronizowanym w okresie prekoncepcyjnym oraz wczesnej ciąży może pomóc w utrzymaniu ciąży, zwłaszcza w przypadku pacjentek z nawracającymi utratami ciąż31,32.

Nie udowodniono jednak, by ta terapia była skuteczna u kobiet bez historii poronień, u których wystąpiło krwawienie we wczesnej ciąży. Krwawienie we wczesnej ciąży jest silnie związane z przedwczesną utratą ciąży33. Wykazano, że dydrogesteron stosowany doustnie zmniejsza o ponad 50% ryzyko poronienia u pacjentek z krwawieniem we wczesnej ciąży. Początkowo doraźnie należy podać go w dawce 40 mg, a następnie stosować 30 mg/24 h aż do ustąpienia objawów (krwawienia). Jeśli objawy utrzymują się przez dłuższy czas lub nawracają, należy zwiększyć dawkę. Dydrogesteron znacząco obniża ryzyko poronienia zarówno wśród kobiet, które w przeszłości doświadczyły poronienia, jak i u tych bez obciążonego wywiadu medycznego34,35.

Podsumowanie

Zapobieganie poronieniom we wczesnej ciąży jest bardzo dużym wyzwaniem. Opieką należy objąć nie tylko kobietę, lecz także jej partnera. Co więcej, przed wdrożeniem odpowiedniego leczenia należy szczegółowo zapoznać się z historią pacjentki oraz jej partnera, a także zrozumieć złożoność patofizjologii przedwczesnej utraty ciąży. Niezmiernie ważne jest pouczenie pary, jak istotnym elementem prewencji poronień oraz utrzymania ciąży jest styl życia, w tym zdrowa, zbilansowana dieta, co przekłada się na m.in. utrzymanie prawidłowej masy ciała oraz zmniejszenie ryzyka insulinooporności, zrównoważoną aktywność fizyczną, odpowiednią suplementację czy rezygnację z używek. Opieka nad parą powinna skupić się na możliwych czynnikach ryzyka przedwczesnego zakończenia ciąży, zwłaszcza tych modyfikowalnych, które zarówno para, jak i lekarz ginekolog mogą wyeliminować poprzez świadome, prozdrowotne postępowanie i odpowiednie metody leczenia24,36,37.

Do góry