Podsumowanie

Przewlekła niewydolność serca jest narastającym problemem społecznym, stając się epidemią XXI wieku. Zwiększa się liczba chorych z oporną na standardowe leczenie niewydolnością serca, co wywołuje potrzebę poszukiwania nowych metod terapeutycznych. Istotne znaczenie mają te metody, które powodują poprawę rokowania, łagodzenie objawów oraz polepszenie jakości życia, takie jak ultrafiltracja czy terapia resynchronizująca. Optymalnym leczeniem chorych z oporną niewydolnością serca jest przeszczepienie serca, ale z uwagi na ograniczony dostęp do tej metody, coraz szersze zastosowanie znajduje terapia pomostowa z użyciem urządzeń do mechanicznego wspomagania krążenia. Nie należy zapominać o holistycznym podejściu do opieki nad chorym z krańcową niewydolnością serca, które wymaga współpracy specjalistów kardiologów, geriatrów i lekarzy rodzinnych.

Do góry