Spironolakton w leczeniu niewydolności serca z zachowaną funkcją skurczową

Duże nadzieje związane z rolą antagonistów aldosteronu w terapii niewydolności serca z zachowaną funkcją skurczową (heart failure with preserved ejection fraction, HFPEF) zostały rozwiane w badaniu TOPCAT.

Do badania włączono 3445 chorych z objawową niewydolnością serca z zachowaną funkcją skurczową (>45%). Chorych losowo przydzielono do leczenia spironolaktonem w dawce 15-45 mg na dobę lub placebo, a następnie obserwowano przez 3,3 roku w celu oceny wystąpienia pierwszorzędowego punktu końcowego (zgon z przyczyn sercowo-naczyniowych, nagłe zatrzymanie krążenia ze skutecznym ROSC [return of spontaneous circulation], hospitalizacja z powodu zaostrzenia niewydolności serca).

Pierwszorzędowy punkt końcowy wystąpił u 320 z 1722 chorych (18,6%) w grupie spironolaktonu oraz 351 z 1722 chorych (20,4%) w grupie placebo (iloraz zagrożeń [HR] 0,89, p=0,14). Wśród składowych pierwotnego punktu końcowego tylko ponowne hospitalizacje z powodu niewydolności serca występowały istotnie rzadziej w grupie aktywnego leczenia w porównaniu z placebo (12 vs 14,2%, HR 0,83, 95% przedział ufności [PU] 0,69-0,99, p=0,04). Jednak leczenie spironolaktonem wiązało się z większym ryzykiem wyższego stężenia kreatyniny oraz dwukrotnie częstszym występowaniem hiperkaliemii (18,7 vs 9,1%) przy redukcji hipokalemii.

Leczenie spironolaktonem pacjentów z niewydolnością serca z zachowaną frakcją wyrzutową nie zmniejszyło istotnie częstości zgonów z przyczyn sercowych, hospitalizacji z powodu niewydolności serca ani częstości nagłego zatrzymania krążenia z uzyskaniem powrotu spontanicznego krążenia.

N Engl J Med 2014; 370: 1383-1392

Stosowanie NLPZ zwiększa ryzyko wystąpienia migotania przedsionków

W ramach badania The Rotterdam Study przeprowadzono analizę oceniającą związek przyjmowania niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ) z ryzykiem wystąpienia migotania przedsionków.

Analizą objęto 8423 chorych wyjściowo bez wywiadu migotania przedsionków. Średni wiek chorych wynosił 68,5 lat (SD 8,7), 58% stanowiły kobiety. W trakcie obserwacji, która trwała 12,9 roku rozpoznanie migotania przedsionków postawiono u 857 chorych. W momencie rozpoznania arytmii 42 chorych aktualnie przyjmowało NLPZ, 554 przyjmowało NLPZ wcześniej, pozostałych 261 chorych nigdy nie przyjmowało NLPZ.

Aktualne przyjmowanie NLPZ przez 15-30 dni wiązało się z istotnie wyższym ryzykiem wystąpienia AF w porównaniu z pacjentami, którzy nigdy nie przyjmowali tych leków (iloraz zagrożeń [HR] 1,76, 95% PU 1,07-2,88 po skorygowaniu o wiek, płeć, czynnik...