U pacjentów z migotaniem przedsionków zatory są częstą przyczyną zgonu i inwalidztwa. Głównym źródłem materiału zatorowego jest uszko lewego przedsionka serca. Przezskórne metody obliteracji uszka lewego przedsionka serca są nową metodą profilaktyki niedokrwiennego udaru mózgu u tych chorych.

Wprowadzenie

Zatory są częstą przyczyną zgonu i inwalidztwa chorych z migotaniem przedsionków, wadami serca i protezami zastawek. Dotyczą one najczęściej tętnic mózgowych, powodując udar mózgu, jak również tętnic narządów wewnętrznych i kończyn, powodując ich ostre niedokrwienie. W tych przypadkach materiał zatorowy pochodzi z jam lewego serca, a stosunkowo rzadko z jam prawego serca. Zator paradoksalny jest rzadkim zjawiskiem, polegającym na przemieszczeniu się materiału zatorowego z układu żylnego do tętnic obwodowych poprzez połączenie między przedsionkami lub komorami.

Uszko lewego przedsionka serca (ULP) jest głównym źródłem materiału zatorowego u pacjentów z migotaniem przedsionków. Sprzyja temu budowa anatomiczna: kształt wydłużonego wyrostka o wąskiej podstawie oraz pokryte mięśniami grzebieniastymi wnętrze, tworzące rodzaj swoistego labiryntu. Dodatkowo brak hemodynamicznie efektywnego skurczu przedsionków w czasie arytmii utrudnia odpływ krwi z ULP i doprowadza do formowania się skrzeplin. Szacuje się, że 90% skrzeplin odpowiedzialnych za niedokrwienny udar mózgu pochodzi z ULP.^1,2 Dlatego też jego zamknięcie wydaje się logiczną metodą zapobiegania tworzeniu się skrzeplin, zwłaszcza że stosowana od wielu lat terapia przeciwzakrzepowa nie zawsze jest skuteczna, nie zawsze może być wdrożona czy kontynuowana, a także często niesie za sobą groźne powikłania.

Przezskórne metody obliteracji ULP są nową metodą profilaktyki niedokrwiennego udaru mózgu u chorych z migotaniem przedsionków.

Migotanie przedsionków

Migotanie przedsionków (AF – atrial fibrillation) jest najczęstszą arytmią i dotyczy aż 2-2,4% dorosłej populacji. Częstość tego zaburzenia rytmu rośnie z wiekiem i przekracza 9% w populacji pacjentów po 80 r.ż.³ Mimo wiedzy na temat tej arytmii, rozwoju i postępów farmakologii leczenie migotania przedsionków jest absolutną porażką kardiologii naszych czasów. Martwi to, zwłaszcza że w ciągu ostatnich 20-30 lat częstość migotania przedsionków systematycznie wzrasta. Migotanie przedsionków może być izolowaną chorobą lub współistniejącą z innymi schorzeniami układu krążenia, takimi jak: nadciśnienie tętnicze, choroba wieńcowa, niewydolność serca, wrodzone czy nabyte wady serca.