Opis przypadku

Mężczyzna, lat 22, trafił do jednej z klinik kardiochirurgii w Polsce w 2003 r. w celu leczenia operacyjnego wady zastawki aortalnej i poszerzenia aorty wstępującej. Wynik badania echokardiograficznego wykonanego w przededniu zabiegu był następujący: umiarkowanie poszerzona aorta wstępująca (maks. do 4,6 cm), łuk do 3,1-3,2 cm, dalsza część aorty zstępującej słabo widoczna, wydaje się bez patologii. Niewielkie poszerzenie jamy lewej komory, pozostałe jamy serca w granicach normy. Grubość ścian i ich kurczliwość – prawidłowe. Zastawka aortalna dwupłatkowa z niewielkimi zwłóknieniami w pierścieniu o szerokości 3-3,1 cm. Niedomykalność aortalna dość duża (++/+++), z falą zwrotną biegnącą na przedni płatek mitralny, względna niewielka stenoza, pozostałe zastawki bez odchyleń od normy. Osierdzie bez cech płynu.

W trakcie zabiegu operacyjnego pacjentowi implantowano homogenną zastawkę aortalną z aortą wstępującą oraz wytworzono przetokę Cabrola. Zabieg przeprowadzono w krążeniu pozaustrojowym w hipotermii ogólnej 28°C.

W epikryzie z hospitalizacji na oddziale kardiologii z 2015 r. znajduje się informacja o niedomykalności zastawki aortalnej, która była widoczna w 2003 r. już po wykonanym zabiegu kardiochirurgicznym. Niedomykalność zastawki sukcesywnie się powiększała i w badaniu echokardiograficznym z października 2015 r. opisywano ją już jako dużą.

Pacjenta zakwalifikowano do reoperacji w trybie planowym. Oto wyniki badania echokardiograficznego z 9 października 2015 r.: ciężka fala zwrotna biologicznej protezy zastawki aortalnej ze strumieniem fali zwrotnej zajmującej >50% drogi odpływu lew...

4 lutego 2016 r. po wykonaniu sternotomii pośrodkowej ujawniono masywne, uniemożliwiające przeprowadzenie zabiegu kalcyfikacje w zakresie homograftu z zajęciem opuszki wraz z ujściami wieńcowymi (ryc. 1A). Z uwagi na bardzo wysokie ryzyko niepowodzenia odstąpiono od klasycznego leczenia operacyjnego i zakwalifikowano chorego do przezcewnikowej implantacji zastawki aortalnej.