prof. dr hab. n. med. Zbigniew Gąsior

Szanowni Państwo,

Koleżanki i Koledzy!

Tematem marcowego wydania „Kardiologii po Dyplomie” są nowe leki przeciwcukrzycowe. Korzystnym efektem leczenia cukrzycy powinno być zmniejszenie ryzyka sercowo-naczyniowego. Czy nowe leki przeciwcukrzycowe wykazują działanie kardioprotekcyjne? Wiadomo, że pioglitazon (lek z grupy tiazolidynedionów), zwiększając retencję sodu i wody, podwyższa ryzyko hospitalizacji z powodu niewydolności serca (wykazano to w badaniu PROactive), w związku z czym jest przeciwwskazany u chorych z niewydolnością serca. W artykule dr. Jacka Sawickiego i prof. Marka Kucha z Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego przedstawiono nowe grupy leków przeciwcukrzycowych: analogi glukagonopodobnego peptydu typu 1, gliptyny i flozyny, z uwzględnieniem aktualnych wyników wieloośrodkowych badań klinicznych oceniających m.in. ochronne działanie tych leków na układ krążenia.
Testy czynnościowe mają szerokie zastosowanie w diagnostyce kardiologicznej, a wskazania do ich przeprowadzenia wykraczają daleko poza tradycyjną diagnostykę choroby wieńcowej. Artykuł dr Marty Kałużnej-Oleksy i wsp. z Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu przypomina zasady wykonywania i interpretacji elektrokardiograficznego testu wysiłkowego oraz testu spiroergometrycznego z analizą gazów, a także przedstawia wskazania do innych testów obciążeniowych, w tym testów obrazowych – echokardiograficznych i z obrazowaniem MR.
Przed hemodynamistą wykonującym koronarografię u chorego z ostrym zespołem wieńcowym i wielonaczyniową chorobą wieńcową pojawia się niekiedy dylemat: musi wybrać optymalną strategię postępowania terapeutycznego. Aktualne wytyczne European Society of Cardiology nie precyzują do końca zasad postępowania w takich przypadkach. Decyzja powinna zostać podjęta przy współudziale kardiochirurga, często po wykonaniu ultrasonografii wewnątrznaczyniowej czy optycznej koherentnej tomografii. Autorzy artykułu, lek. Wojciech Majda i dr hab. Rafał Dąbrowski z Instytutu Kardiologii w Warszawie, przytaczają aktualne wyniki badań klinicznych dotyczących tej często spotykanej grupy chorych.
Rozpoznawanie rodzinnej hipercholesterolemii jest istotnym zagadnieniem w praktyce klinicznej. Pojawiły się bowiem nowe, skuteczniejsze możliwości farmakoterapii – uwzględniono je w najnowszych wytycznych European Society of Cardiology z 2016 r. W artykule dr Marcina Wełnickiego i wsp. z Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego znajdziemy m.in. aktualne kryteria rozpoznawania rodzinnej hipercholesterolemii.
Kolejne opracowanie zawiera wskazówki przekazane przez doświadczonego elektrofizjologa, precyzujące charakterystykę chorego, który pomimo występujących arytmii nie powinien być kierowany do badania elektrofizjologicznego i ablacji (prof. Piotr Kułakowski, Klinika Kardiologii CMKP, Warszawa). Dr Zbigniew Szafraniec i prof. Jerzy Krzysztof Wranicz z Uniwersytetu Medycznego w Łodzi prezentują ciekawy przypadek powikłań elektroterapii opatrzony komentarzem.
W aktualnym numerze znajdziemy również artykuł o tajnikach echokardiografii (prof. Piotr Lipiec, Uniwersytet Medyczny w Łodzi) oraz zagadki EKG (dr hab. Krzysztof Szydło, Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach).
Życzę przyjemnej lektury „Kardiologii po Dyplomie”.