2. Leki kontrolujące astmę, które zapobiegają napadom duszności, kontrolują stan zapalny w oskrzelach i zapobiegają „remodelingowi” oskrzeli. Należą do nich:

• wziewne i systemowe glikokortykosteroidy,
• leki przeciwleukotrienowe,
• długo działające β₂-adrenomime-tyki (LABA),
• teofilina o przedłużonym uwalnianiu,
• omalizumab.
  

W zaleceniach GINA podkreśla się kluczową rolę wGKS, które są lekami I rzutu w terapii astmy. Hamują one szereg mediatorów zapalnych, zmniejszając efekt zapalny toczący się w drogach oddechowych, poprawiają czynność płuc, kontrolują stan zapalny, zmniejszają nadreaktywność oskrzeli, a także w niewielkim stopniu zmniejszają toczący się proces przebudowy oskrzeli.

W Polsce zarejestrowane są: budezonid, mometazon, flutykazon oraz proleki – beklometazon i cyklezonid, które pod wpływem esteraz są przekształcane w aktywny metabolit w nabłonku dróg oddechowych. Ma to wpływ na znacznie mniejsze działania niepożądane.

U większości pacjentów z astmą obok leczenia przeciwzapalnego wGKS konieczne jest stosowanie rozkurczowych leków β₂-adrenomimetyków, pozwalających zachować drożność dróg oddechowych. Dodatkowo zmniejszają one uwalnianie mediatorów z komórek układu immunologicznego, dzięki czemu zwalniają szybkość procesu zapalnego w dolnych drogach oddechowych. Nie powinny jednak być podawane w monoterapii, ponieważ nie hamują procesu zapalnego w oskrzelach. Korzystne jest połączenie wGKS z LABA, co poprawia funkcję płuc, łagodzi objawy astmy, zmniejsza zużycie leków ratunkowych i redukuje liczbę zaostrzeń.

W przypadku małych dzieci, u których nie możemy zastosować wGKS (brak zgody rodziców), alternatywą są leki przeciwleukotrienowe.

Natomiast u pacjentów z ciężką przewlekłą niekontrolowaną astmą alergiczną, u których pomimo wdrożenia terapii złożonej nie osiągnięto kontroli choroby, rozważamy zastosowanie terapii biologicznej. Jedynym przeciwciałem monoklonalnym zarejestrowanym do terapii astmy jest omalizumab.

GINA zwraca uwagę, by pacjentowi dobrać lek, który będzie przez niego dobrze tolerowany i wpłynie na poprawę parametrów wentylacyjnych. Bardzo istotne znaczenie ma też wybór odpowiedniego inhalatora oraz prawidłowa technika inhalacyjna. Zwrócono także uwagę na poprawę compliance i adherence, co przekłada się na bezpieczeństwo pacjenta i skuteczność terapeutyczną.