BLACK CYBER WEEK! Publikacje i multimedia nawet do 80% taniej i darmowa dostawa od 350 zł! Sprawdź >
Postępowanie w chorobie zwyrodnieniowej stawów zależy od jej dominujących objawów i zwykle jest to terapia skojarzona (obejmuje edukację chorego, rehabilitację, fizjoterapię, interwencje psychospołeczne, metody refleksoterapii oraz farmakoterapię). Coraz popularniejsze stają się programy leczenia koordynowane przez chorych, obejmujące m.in. techniki relaksacyjne, terapię stresu, metody walki z bólem oraz programy rehabilitacji ruchowej. W przypadku choroby zwyrodnieniowej stawów dźwigających ciężar ciała u chorych z nadwagą i otyłością bardzo duże znaczenie ma redukcja masy ciała. W farmakoterapii stosuje się leki przeciwbólowe szybko- oraz wolnodziałające (SYSADOA – symptomatic slow acting drugs for osteoarthritis), a także leczenie dostawowe i wspomagające. Spośród leków szybkodziałających najczęściej podaje się NLPZ. Do grupy określanej jako SYSADOA zaliczają się m.in. preparaty chondroityny, glukozaminy oraz imbiru. Jeśli okazują się one nieskuteczne, to stosuje się leki opioidowe. W leczeniu dostawowym, zwłaszcza w przypadku udokumentowanego uszkodzenia chrząstki stawowej, można rozważyć tzw. wiskosuplementację, czyli dostawowe podanie preparatu kwasu hialuronowego. Zapalenie błony maziowej w przebiegu choroby zwyrodnieniowej stawów może wymagać dostawowego zastosowania glikokortykosteroidów.
Do chwili obecnej zalecenia dotyczące postępowania w poszczególnych lokalizacjach choroby zwyrodnieniowej stawów były publikowane pod auspicjami wielu organizacji, m.in. EULAR, ACR i Osteoarthritis Research Society International (OARSI). W tabelach 7-12 przedstawiono najnowsze rekomendacje dotyczące postępowania w chorobie zwyrodnieniowej stawów, opublikowane w 2012 przez ACR.17
Rekomendacje te opierają się na analizie opublikowanych wyników badań oraz opinii ekspertów. Podkreślono w nich znaczenie niefarmakologicznych metod leczenia choroby zwyrodnieniowej stawów. Kilka zapisów dotyczących farmakoterapii budzi kontrowersje, zwłaszcza w świetle ostatnich badań nad stosowaniem SYSADOA.
Ustalając optymalne postępowanie dla poszczególnych chorych, należy dostosować terapię do sytuacji klinicznej, uwzględnić własne doświadczenia oraz wziąć pod uwagę lokalne rekomendacje.