Profilaktyka i leczenie

Badania epidemiologiczne wskazują, że w patogenezie astmy i jej zaostrzeń istotną rolę odgrywają przede wszystkim zakażenia RSV, RV, wirusami grypy i bakteriami atypowymi. W przypadku tych drobnoustrojów dostępne są szczepienia ochronne tylko przeciwko grypie. Rozwiniętą już infekcję grypową można leczyć preparatami z grupy inhibitorów neuraminidazy. 29 W ciężkich zakażeniach RSV stosuje się rybawirynę, pomimo że jej skuteczność nie została potwierdzona (Amerykańska Akademia Pediatrii jej nie rekomenduje).30,31 Znaczenie terapii przeciwwirusowej w prewencji zaostrzeń astmy jest dodatkowo ograniczone ze względu na bardzo krótki czas upływający pomiędzy wystąpieniem pierwszych ogólnych objawów zakażenia a zaostrzeniem. Nie istnieje swoiste leczenie farmakologiczne przeciwko rynowirusom. Bardzo ważne jest wczesne zidentyfikowanie infekcji bakteriami atypowymi i wdrożenie leczenia antybiotykami makrolidowymi, które obok właściwości bakteriostatycznych mają również działanie przeciwzapalne.32

Systematyczne leczenie ukierunkowane na uzyskanie możliwie najlepszej kontroli astmy redukuje ryzyko wystąpienia jej zaostrzeń. Podstawowe znaczenie mają wziewne glikokortykosteroidy, ale w monoterapii ich efektywność jest ograniczona.33,34 Większą skutecznością w tym względzie cechuje się leczenie skojarzone z dołączeniem długodziałającego β2-mimetyka.35 W dwóch badaniach przeprowadzonych u dzieci wykazano, że przeciwdziałać zaostrzeniom może również terapia montelukastem.36,37

Leczenie objawowe zaostrzeń astmy wywołanych infekcją wirusową lub bakteryjną mieści się w ogólnym schemacie postępowania rekomendowanego niezależnie od potencjalnego czynnika sprawczego. Zaleca się przejście na wyższy poziom terapii z czterokrotnym zwiększeniem dawki wziewnego glikokortykosteroidu.25 Ten poziom należy utrzymać przez kilka tygodni równolegle do okresu podwyższonej reaktywności oskrzeli.38

Do góry