Pacjent został przyjęty do Kliniki Nefrologii i Medycyny Transplantacyjnej z objawami ciężkiego zajęcia nerek. W plamicy Schönleina-Henocha zmiany w nerkach najczęściej obejmują mezangium, ale nasilenie zmian histopatologicznych może się znacznie różnić u poszczególnych pacjentów. W większości przypadków stwierdza się ogniskowe lub rozlane zwiększenie liczby komórek i zwartości macierzy mezangium. Takie zmiany stwierdzono w omawianym przypadku. Rzadziej występują zmiany wewnątrzwłośniczkowe: proliferacja lub sklerotyzacja, aż do występującego w 5% przypadków kłębuszkowego zapalenia nerek z półksiężycami (>50% kłębuszków zawiera półksiężyce). W postępującej chorobie stwierdza się zanik cewek i włóknienie śródmiąższu. Do rozpoznania konieczne jest badanie immunofluorescencyjne lub immunohistochemiczne – zwykle złogi zawierają poza przeciwciałami IgA składową C3 dopełniacza oraz przeciwciała klas IgG i IgM. Większe nasilenie zmian w biopsji jest wskaźnikiem gorszego rokowania. Przed kwalifikacją do leczenia niezwykle ważne jest określenie zaawansowania zmian odwracalnych oraz nieodwracalnych – tych, na które leczenie immunosupresyjne nie będzie miało wpływu.8,9 W omawianym przypadku zmiany miały charakter aktywny i wydawały się odwracalne. Obok zmian histopatologicznych na gorsze rokowanie wskazuje wystąpienie nerczycowego białkomoczu (stwierdzany w omawianym przypadku), a także obecność nadciśnienia tętniczego.10-13

Brakuje badań klinicznych z randomizacją na temat leczenia tej nefropatii. Spontaniczne wyzdrowienia, następujące czasem nawet u osób z ciężkimi klinicznymi i histopatologicznymi objawami, a także wieloletni, powolny przebieg i późna progresja do niewydolności nerek utrudniają kwalifikację do leczenia immunosupresyjnego pacjentów z łagodnymi postaciami choroby.

Informacje do zapamiętania

Przy mało zaawansowanych objawach klinicznych nefropatii wystarczające jest leczenie inhibitorami ACE. Tonsilektomia jest niekiedy polecana, jeśli istnieje związek zaostrzeń z nawrotowym zapaleniem migdałków podniebiennych.14 Pojawiają się także doniesienia na temat skuteczności kwasów tłuszczowych omega-3. Zawsze należy wdrożyć leczenie objawowe, w tym zmniejszenie spożycia soli i zapewnienie prawidłowej kontroli ciśnienia tętniczego. Przy nasilonych objawach nerkowych, w tym przy występowaniu zespołu nerczycowego, leczenie immunosupresyjne powinno być intensywne – takie postępowanie prowadzone od początku choroby może poprawić wynik leczenia.15 Lekami z wyboru są glikokortykosteroidy, podawane początkowo pozajelitowo, a następnie doustnie w połączeniu z innymi lekami immunosupresyjnymi: cyklofosfamidem lub azatiopryną, a także mykofenolanem mofetylu i cyklosporyną A.16-18 W najcięższych przypadkach konieczne może być leczenie za pomocą plazmaferezy.19


Prawidłowe odpowiedzi: 1e, 2c, 3b, 4e

Do góry