1. Do izby przyjęć szpitala psychiatrycznego zgłosił się 51-letni mężczyzna w towarzystwie żony. W rozmowie z lekarzem podała ona, że kilka godzin temu znalazła w domu list pożegnalny, w którym mąż przepraszał za to, że popełnił samobójstwo. Pacjent od kilku dni był bardzo smutny, apatyczny, nie wychodził z domu, nie chodził do pracy. W przeszłości był dwukrotnie hospitalizowany z powodu depresji w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej. Żona ma ze sobą karty informacyjne. Pacjent zaprzecza informacjom podawanym przez żonę. Twierdzi, że nie pisał żadnego listu, „z całą pewnością nie ma myśli i zamiarów samobójczych”, jest co prawda trochę smutny z powodu niepowodzeń życiowych, ale z pewnością nie jest chory. Jego zdaniem poprzednie hospitalizacje były „nieporozumieniem”, może były „wymuszone przez żonę”. W badaniu nastrój i napęd są obniżone. Pacjent absolutnie nie zgadza się na przyjęcie do szpitala. Co powinien zrobić lekarz izby przyjęć?

a. Poprosić pacjenta o podpisanie deklaracji o odmowie przyjęcia i odesłać go do domu

b. Próbować namówić do przyjęcia, jednak w razie dalszych odmów postąpić jak w punkcie a 

c. Uzależnić przyjęcie do szpitala od zgody żony

d. Poradzić żonie, żeby zwróciła się do właściwego sądu rodzinnego w celu uzyskania decyzji o hospitalizacji bez zgody na podstawie artykułu 29 Ustawy o ochronie zdrowia psychicznego

e. Przyjąć pacjenta bez zgody, po uzyskaniu opinii drugiego psychiatry, jeśli jest to możliwe, na podstawie artykułu 23 Ustawy o ochronie zdrowia psychicznego, a następnie zawiadomić właściwy sąd rodzinny

Komentarz:

Pacjent ma udokumentowaną chorobę psychiczną (psychozę) w przeszłości. Posiadamy wiarygodną relację dotyczącą bezpośredniego zagrożenia, jakie stanowi pacjent dla swojego życia. W badaniu klinicznym stwierdzamy obniżenie nastroju i napędu. W tej s...