Inhibitory pompy protonowej są również stosowane w profilaktyce owrzodzeń stresowych na oddziałach intensywnej terapii (OIT). Opublikowane w 1999 roku wytyczne The American Society of Health System Pharmacists zalecają profilaktykę owrzodzeń stresowych u pacjentów, którzy spełniają przynajmniej jedno z trzech dużych kryteriów:

1. koagulopatia (międzynarodowy znormalizowany współczynnik czasu protrombinowego [INR – international normalized ratio] >1,5 lub czas częściowej tromboplastyny [PTTpartial thromboplastin time] >2 razy powyżej wartości kontrolnych)

2. mechaniczna wentylacja przez >48 godzin

3. obecność w wywiadzie krwawienia lub owrzodzenia przewodu pokarmowego w ciągu ostatniego roku

lub przynajmniej dwa z mniejszych kryteriów:

1. sepsa

2. pobyt na OIT trwający ≥1 tydzień

3. utajona obecność krwi w stolcu trwająca ≥6 dni

4. terapia glikokortykosteroidami (>250 mg hydrokortyzonu lub innego glikokortykosteroidu w równoważnej dawce).21

Wytyczne z 2012 roku opracowane dla chorych z ciężką sepsą lub wstrząsem septycznym zalecają rutynowe, profilaktyczne stosowanie antagonistów receptora H2 (H2RA) lub PPI u tych chorych.

Zalecenia profilaktycznego stosowania leków hamujących wydzielanie kwasu w żołądku u chorych w ciężkim stanie oparte są jednak na słabych, niedostatecznie udokumentowanych dowodach z badań klinicznych.22 Nie wiadomo również, jak bardzo rozpowszechnione są zalecenia profilaktyki wrzodów stresowych na OIT na całym świecie. Ostatnio wytyczne profilaktyki wrzodów stresowych na OIT podsumowane zostały przez Danish Society of Intensive Care Medicine and the Danish Society of Anesthesiology and Intensive Care Medicine.23 Autorzy tych duńskich wytycznych potwierdzili, że aktualne dane kliniczne na ten temat są niewystarczające, aby można było wysnuć pewne wnioski dotyczące optymalnego postępowania z chorymi. Zalecono więc, aby nie stosować rutynowo profilaktyki owrzodzeń stresowych u dorosłych chorych w ciężkim stanie klinicznym. Stwierdzono ponadto, że brakuje wystarczających dowodów na stosowanie takiej profilaktyki w określonych subpopulacjach chorych na OIT – konkretnie u chorych z sepsą, rozległymi oparzeniami lub urazami ciała, po operacjach w obrębie klatki piersiowej oraz żywionych dojelitowo. Ostatecznie zalecono kliniczną indywidualizację wskazań do profilaktyki owrzodzeń stresowych oraz stosowanie PPI, a nie H2RA.

PODSUMOWANIE

Niewiedza na temat właściwych wskazań do stosowania PPI oraz sposobu prowadzenia tej terapii jest bardzo częsta wśród lekarzy pracujących na oddziałach szpitalnych oraz w przychodniach.

Niewłaściwe (brak wskazań) lub nadmierne (zbyt długie) stosowanie PPI naraża chorych na niepotrzebne koszty i ryzyko działań niepożądanych.

Ponieważ zjawisko to ma ogromną skalę, niezbędne jest ciągłe i intensywne szkolenie lekarzy dotyczące prawidłowego stosowania PPI.

Do góry