Radiologia
Przemijające niedokrwienie mózgu?
lek. Andrzej Wojciechowski
prof. dr hab. n. med. Ludomir Stefańczyk
OPIS PRZYPADKU
71-letni mężczyzna został skierowany ze szpitalnego oddziału ratunkowego do pracowni tomografii komputerowej (TK) w celu wykonania badania przeglądowego głowy. Celem badania było ustalenie przyczyny zaburzeń orientacji i artykulacji mowy, które pojawiły się u chorego 2 dni wcześniej w trakcie pobytu rekreacyjnego w miejscowości podgórskiej. Objawy pojawiły się po niewielkim wysiłku, nagle, bez tendencji do narastania oraz bez dolegliwości bólowych. Ciśnienie tętnicze przy przyjęciu wynosiło 145/90 mmHg. W badaniach laboratoryjnych stwierdzono niewielkie zwiększenie stężenia dimerów D (560 µg/l), poza tym w podstawowych badaniach laboratoryjnych nie stwierdzono odchyleń od normy. Chory dotychczas był leczony jedynie z powodu arytmii bez migotania przedsionków (I/II° według European Heart Rhythm Association – brak odczuwania objawów lub objawy bardzo łagodne) oraz nadciśnienia tętniczego (przyjmował przewlekle peryndopryl, indapamid, kwas acetylosalicylowy). Pozostawał pod stałą opieką kardiologa, który okresowo zlecał badania elektrokardiograficzne i echokardiograficzne. Badanie neurologiczne nie wykazało istotnych zaburzeń czucia i deficytów funkcjonalnych. W wykonanym badaniu TK także nie stwierdzono odchyleń od normy (ryc. 1).
W dalszej kolejności zlecono EKG i badanie echokardiograficzne serca, które potwierdziły arytmię. Stwierdzono także niewielki przerost lewej komory z frakcją wyrzutową 48% i pogrubienie ściany aorty w jej części wstępującej, bez cech rozwarstwienia ściany i wyraźnego poszerzenia światła przepływu. Nie stwierdzono obecności skrzeplin w lewym przedsionku serca. Zlecono następnie badanie USG-doppler tętnic domózgowych, które wykazało niewielkie zmiany miażdżycowe w obrębie opuszek tętnic szyjnych wewnętrznych. Obrys zmian był regularny, nie stwierdzono zwapnień w ich obrębie. Zmiany nie powodowały istotnego ograniczenia światła przepływu. Przepływ rejestrowany w naczyniach szyjnych i kręgowych był symetryczny (prędkości skurczowe nie przekraczały 60 cm/s, wskaźnik oporu RI wahał się w granicach 0,67-0,74).