Campylobacter jejuni odpowiada za większość przypadków kampylobakteriozy u ludzi. Źródłem zakażenia jest zanieczyszczona żywność lub woda. W większości przypadków zakażenie ma przebieg samoograniczający i nie wymaga leczenia przeciwbakteryjnego.

Kampylobakterioza wywoływana zazwyczaj przez nierozróżnialne klinicznie gatunki Campylobacter jejuni i Campylobacter coli jest najczęstszą zoonozą w krajach Unii Europejskiej i Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej. Ostra faza choroby przebiega pod postacią stanów zapalnych jelit o różnym nasileniu, zdarzają się również późne powikłania w postaci zespołu Guillaina-Barrégo, reaktywnego zapalenia stawów czy zespołu jelita drażliwego. Według światowych raportów epidemiologicznych liczba biegunek wywołanych przez Campylobacter zbliża się do pół miliarda przypadków rocznie, a zakażenia Campylobacter występują prawdopodobnie częściej niż zakażenia o etiologii Salmonella, Shigella i Listeria łącznie.

Zakażenia podlegają wprawdzie obowiązkowej rejestracji, jednak ze względu na ograniczoną dostępność diagnostyki oraz samoograniczający przebieg choroby liczba rozpoznanych i zgłoszonych przypadków stanowi jedynie wierzchołek góry lodowej. Według danych European Food Safety Authority (EFSA) oraz European Centre for Disease Prevention and Control (ECDC), w 2011 r. w Europie u ludzi zarejestrowano 224 744 potwierdzone przypadki zakażeń o etiologii Campylobacter. Najwięcej, bo 72 150 przypadków, odnotowano w Wielkiej Brytanii i stanowiło to prawie 1/3 wszystkich zgłoszonych zachorowań. Wskaźnik zapadalności dla UK wyniósł 115,44 na 100 tys., dla całej Europy 50,25 na 100 tys. Najwyższą zapadalność zanotowano w Czechach; współczynnik zapadalności wyniósł tam 177,95 przypadków na 100 tys. i był trzykrotnie wyższy niż średnia dla całej Europy.¹ Zapadalność w Polsce natomiast należy do najniższych w Europie i utrzymuje się na poziomie 0,9-1,0 na 100 tys. Zgodnie z raportem GIS „Stan sanitarny kraju w roku 2013”, w latach 2005-2013 zgłoszono 2754 przypadki kampylobakteriozy u ludzi, przy czym liczba zachorowań z 47 w 2005 r. wzrosła 12-krotnie i w 2013 r. odnotowano 570 przypadków.² Pomimo wzrostu liczby zgłoszonych przypadków jesteśmy jednak nadal dalecy od oszacowania rzeczywistej częstości zakażeń o etiologii Campylobacter.

Historia

W 1886 r. Theodor Escherich opublikował serię artykułów opisujących spiralne bakterie, które zaobserwował w jelitach dzieci chorych na biegunkę. Niestety, nie udało się uzyskać hodowli tych bakterii na podłożach sztucznych. W kolejnych obserwacjac...