Jednocześnie trwają badania kolejnych nowych leków z grupy tzw. leków celowanych. Najczęściej testowane są inhibitory kinazy tyrozynowej FLT3. Z leków tej grupy dostępny w Polsce jest sorafenib, który jednak jest refundowany jedynie w swoich pierwotnych wskazaniach. Jednak zróżnicowanie genetyczne ostrych białaczek szpikowych jest tak duże, że jest mało prawdopodobne, aby sukces tretynoiny i trójtlenku arsenu w ostrej białaczce promielocytowej został powtórzony w innych rodzajach tych chorób w bliskiej przyszłości.
Leczenie objawowe sprowadza się do uzupełniania niedoborów składników krwi (głównie przetoczenia koncentratów krwinek czerwonych i płytkowych) oraz do profilaktyki i zwalczania zakażenia.
Podsumowanie
Ostre białaczki szpikowe pozostają wyzwaniem dla współczesnej medycyny, mimo ogromnych osiągnięć w poznawaniu ich biologii i wdrażaniu nowych metod leczenia. W miarę starzenia się społeczeństwa stają się chorobami coraz bardziej częstymi i agresywne metody ich leczenia wcześniej opracowane dla młodych chorych są trudne do stosowania ze względu na zły stan ogólny i obecność schorzeń towarzyszących u wielu chorych. Ich różnorodność sprawia, że opracowanie mało toksycznych celowanych metod o szerokim zastosowaniu wydaje się nieprawdopodobne. Niemniej trwają badania kliniczne nad kilkoma lekami, które wstępnie dają korzystne wyniki, a kolejne cząsteczki są w fazie badań przedklinicznych.