Standardy w leczeniu

Standardy leczenia cukrzycy typu 2 – wybrane aspekty

dr hab. n. med. Aleksandra Araszkiewicz

Katedra i Klinika Chorób Wewnętrznych i Diabetologii Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu

Szpital Miejski im. Franciszka Raszei w Poznaniu

Adres do korespondencji: dr hab. n. med. Aleksandra Araszkiewicz, Katedra i Klinika Chorób Wewnętrznych i Diabetologii Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu, Szpital im. Franciszka Raszei, ul. Mickiewicza 2, 60-834 Poznań; e-mail: olaaraszkiewicz@interia.pl

Cukrzyca należy do najczęściej występujących na świecie chorób metabolicznych. Cukrzyca typu 2 stanowi 85% wszystkich przypadków choroby. Według Międzynarodowej Federacji Diabetologicznej (IDF – International Diabetes Federation) liczba chorych w wieku 20-79 w 2015 r. wynosiła 415 mln. Przewiduje się, że w 2040 r. będzie to nawet 642 mln.

Wprowadzenie

W populacji polskiej cukrzyca typu 2 występuje u ponad 3 mln osób. Zwiększenie liczby chorych, szczególnie w wieku produkcyjnym, wraz z rosnącymi kosztami leczenia choroby i jej powikłań to istotny problem socjalny i ekonomiczny. Poza wzrastającą zapadalnością zwraca uwagę coraz wyższa śmiertelność chorych. Istotne znaczenie mają niska świadomość społecznej wagi problemu, opóźnienie w rozpoznaniu choroby oraz brak zadowalającego wyrównania metabolicznego cukrzycy.

Cukrzyca typu 2 ma charakter progresywny. Wymaga stałej intensyfikacji terapii obejmującej modyfikację stylu życia oraz leczenie farmakologiczne. Towarzystwa diabetologiczne mają za zadanie uwzględniać wiedzę i doświadczenie ekspertów oraz aktualne wyniki badań klinicznych w zaleceniach klinicznych dotyczących postępowania z chorym na cukrzycę.

Indywidualizacja leczenia

Od kilku lat podkreśla się znaczenie indywidualizacji terapii cukrzycy typu 2. Jej wybór zależy od lekarza prowadzącego, który ustalając strategię i cele leczenia, powinien wziąć pod uwagę:

  • zagrożenie związane z hipoglikemią
  • czas trwania cukrzycy
  • przewidywaną długość życia
  • choroby współistniejące i przewlekłe naczyniowe powikłania cukrzycy, motywację i zaangażowanie pacjenta w leczenie
  • wsparcie otoczenia.


Takie podejście do terapii podsumowano po raz pierwszy we wspólnym stanowisku Amerykańskiego Towarzystwa Diabetologicznego (ADA – American Diabetes Association) oraz Europejskiego Towarzystwa Badań nad Cukrzycą (EASD – European Association for the Study of Diabetes) w 2012 r. Stanowisko to zaktualizowano następnie w 2015 r. Autorzy dokumentu podkreślają, że sposób leczenia i cele terapeutyczne powinny być dobrane indywidualnie dla każdego chorego, a także przez niego zaakceptowane.

Cele terapeutyczne

Polskie Towarzystwo Diabetologiczne (PTD) wprowadziło już w 2011 r. w swoich zaleceniach szczegółowe docelowe wartości hemoglobiny glikowanej (HbA1c) dla różnych grup pacjentów. W wytycznych z 2016 r. celem ogólnym leczenia cukrzycy jest uzyskanie...

Leczenie wieczynnikowe

Podstawowym celem leczenia w cukrzycy typu 2 jest zapobieganie rozwojowi przewlekłych powikłań choroby, zarówno mikro-, jak i makroangiopatycznych. Dlatego obowiązuje leczenie wieloczynnikowe, nastawione na redukcję czynników ryzyka powikłań serco...

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Progresywny charakter cukrzycy typu 2 – etapy leczenia

U większości pacjentów z cukrzycą typu 2, aby osiągnąć ogólny cel terapeutyczny (czyli wartość HbA1c ≤7,0%), konieczna jest systematyczna intensyfikacja leczenia aż do [...]

Podsumowanie

W przyszłości do leczenia cukrzycy typu 2 z pewnością będą wykorzystywane nowe preparaty. Kluczowe pozostaje bezpieczeństwo pacjenta, związane przede wszystkim z hipoglikemią oraz ryzykiem [...]
Do góry