Opis przypadku

65-letnia kobieta ze stwardnieniem rozsianym (deficyty neurologiczne ograniczające poruszanie) została przyjęta do kliniki gastroenterologii z powodu wymiotów treścią fusowatą, dolegliwości bólowych jamy brzusznej oraz zaparcia. Chora w 1984 r. przeszła zabieg usunięcia tarczycy z uszkodzeniem nerwu krtaniowego wstecznego, a w 2012 r. tracheotomię. Rozpoznano także zespół depresyjny. Dolegliwości bólowe w obrębie jamy brzusznej występujące od 6 miesięcy narastały od ok. 2 tygodni. W tym okresie pacjentka była dwukrotnie obserwowana w SOR bez podstaw do hospitalizacji. W ostatnim tygodniu pojawił się także krwiomocz.

W wykonanym przy przyjęciu radiogramie przeglądowym jamy brzusznej stwierdzono cechy podniedrożności jelit. Badanie USG brzucha miało ograniczoną wartość ze względu na niemożność zatrzymania oddechu przez chorą. Wątroba była widoczna fragmentarycznie (nie wykazywała zmian ogniskowych). W pęcherzyku żółciowym stwierdzono niewielkie złogi. Drogi żółciowe wewnątrzwątrobowe były nieposzerzone. Nie można było zbadać trzustki. W rzucie miedniczki nerki lewej stwierdzono przestrzeń hipoechogeniczną o średnicy 31 mm, co interpretowano jako zastój w układzie kielichowo-miedniczkowym. Pęcherz moczowy był niewypełniony – założono cewnik. Badania laboratoryjne wykonane podczas przyjęcia wykazały WBC 17 g/l, RBC 4,8 T/l, HGB 13,2 g/l, CRP 262,6 mg/l, GFR 37, kreatynina 1,5 mg/dl. W trakcie hospitalizacji u chorej wykonano gastroskopię. Rozpoznano zapalenie przełyku oraz nadżerkowe zapalenie błony śluzowej żołądka. Ze względu na epizod krwawienia z okolicy rurki tracheostomijnej po konsultacji laryngologicznej wykonano bronchoskopię, aby wykluczyć krwawienie z dolnych dróg oddechowych. Obraz oskrzeli był prawidłowy. W kolejnych badaniach laboratoryjnych odnotowano spadek – WBC do 8,7 g/l, RBC 3,2 T/l, HGB 8,7 g/l. Wykonano posiew moczu – potwierdzono infekcję; zlecono regularne płukanie pęcherza solą fizjologiczną.