Patogeneza
Syndrom buty nie jest jeszcze uznaną diagnostyczną kategorią choroby psychicznej, ale prawdopodobnie wiąże się z genetycznie uwarunkowanymi, predysponującymi cechami osobowości. Każdy nowy syndrom prawdopodobnie będzie traktowany przez psychiatrę jako interakcja między genami i środowiskiem lub naturą i wychowaniem. Wczesna biologia i wychowanie tworzą pewne podstawy osobowości, które potem mogą rozwinąć się lub nie, w zależności od ograniczeń i możliwości.
Laicy, których interesuje hybris z punktu widzenia chemii, powinni wiedzieć, że często tłumaczy się ją działaniem adrenaliny lub dopaminy. Dla neurobiologa istotna może być dopamina, ponieważ uznaje się ją za hormon kluczowy dla nagród i motywowanych zachowań, powiązany z ludzkimi popędami, szukaniem nowych wrażeń i aktywacją. Ale cykl działania dopaminy na mózg, zbadany w eksperymentach na szczurach, jest bardzo skomplikowany i należy go interpretować ostrożnie.31 Neurobiolodzy badają także inne obwody w mózgu, kontrolowane przez neuroprzekaźniki, takie jak kwas glutaminowy i kwas gamma-aminomasłowy, które odgrywają ważną rolę w modulowaniu intensywności reakcji dopaminowej na leki i inne bodźce.
Mam nadzieję, że neurobiolodzy będą oceniać syndrom buty z zachowaniem podstaw systemowego podejścia i będą badać, czy przedłużony stres u liderów politycznych, wiążący się z układami noradrenaliny i dopaminy, w połączeniu z pewnymi predysponującymi czynnikami może wpływać na ten układ w sposób podobny do „przestawienia” organizmu długodystansowca po przedłużonym okresie biegania. Wyregulowanie systemu dopaminowego mogłoby wyjaśnić podłoże syndromu hybris.
Sądzę, że neurobiolodzy wytłumaczą kiedyś, dlaczego niektórzy przywódcy zapadają na syndrom buty, podczas gdy inni nie. Być może choroby tej nie da się leczyć farmakologicznie, ale coraz wyraźniej widać, że syndrom buty stwarza większe niż zwykłe choroby zagrożenie dla jakości rządzenia i właściwego sposobu sprawowania władzy nad światem.