ŚWIĄTECZNA DARMOWA DOSTAWA od 20 grudnia do 8 stycznia! Zamówienia złożone w tym okresie wyślemy od 2 stycznia 2025. Sprawdź >
Radiologia
Zmiany pourazowe struktur mózgowych – rozlane uszkodzenie aksonów
lek. Marcin Majos
prof. dr hab. n. med. Ludomir Stefańczyk
Opis przypadku
Mężczyzna, lat 47, został przywieziony do szpitala przez zespół karetki reanimacyjnej z powodu utraty świadomości na skutek urazu głowy odniesionego w wypadku samochodowym. W badaniu fizykalnym stwierdzono krwiak tkanek miękkich okolicy czołowej oraz obszary stłuczeń w okolicach ramienia i łokcia prawej kończyny górnej. Poza tym nie odnotowano żadnych obrażeń zewnętrznych. W trybie pilnym wykonano jednofazowe badanie TK głowy – nie stwierdzono zmian pourazowych ani w zakresie struktur mózgowych, ani złamań kostnych.
Wykonano także zdjęcia radiologiczne stawu barkowego, kości ramiennej i stawu łokciowego, na podstawie których rozpoznano złamanie części dalszej kości ramiennej prawej bez przemieszczenia odłamów kostnych. Złamanie zaopatrzono opatrunkiem gipsowym.
Po dobie hospitalizacji pacjent nadal nie odzyskiwał przytomności. Przeprowadzono ponownie przeglądowe badanie TK, w którym radiolog nie stwierdził odchyleń od stanu prawidłowego. Postawiono kliniczne podejrzenie stłuczenia głębokich struktur mózgowych.
1. Jakie badanie obrazowe powinno się wykonać w drugim kroku algorytmu diagnostycznego, aby rozpoznać zmiany pourazowe mózgowia?
a. Badanie TK z podaniem środka kontrastowego
b. Badanie RM
c. Badanie PET
Współcześnie dostępne skanery RM dysponują szerokim wachlarzem specjalistycznych sekwencji przeznaczonych do wykrywania określonych, często szczególnych patologii. Ze względu na historyczne możliwości pierwszych systemów rezonansowych instalowanych w sieciach szpitalnych utrwalił się jednak pewien schemat kierowania chorych na badania ośrodkowego układu nerwowego. Za jedyną wiarygodną metodę umożliwiającą rozpoznanie różnych rodzajów zmian pourazowych uznano tomografię komputerową.1-3 Wartość rezonansu magnetycznego oceniano w tym obszarze jako mało specyficzną. W kontekście niewielkiej dostępności badań RM, ich wysokich kosztów oraz długiego czasu akwizycji danych – trudnego do zaakceptowania w przypadku pacjentów w ciężkim stanie ogólnym, często nieprzytomnych, poruszających się w sposób niekontrolowany, niemal całkowicie wykluczono badanie RM z diagnostyki zmian pourazowych.1,3,4