OPIS BADANIA

Opublikowano wyniki dwóch badań oceniających rolę nowych, bardzo czułych metod wykrywających troponiny sercowe w diagnostyce ostrych zespołów wieńcowych. Czas, jaki mija od chwili wystąpienia bólu w klatce piersiowej do ustalenia rozpoznania, a co za tym idzie, podjęcia odpowiedniego leczenia, ma ogromne znaczenie kliniczne. Zwiększenie czułości metod laboratoryjnych pozwala wykryć wzrost stężenia troponiny wcześniej, a w konsekwencji przyspieszyć rozpoznanie. Czy takie teoretyczne założenie znajduje potwierdzenie w wynikach prezentowanych badań?

Pierwsze z nich – Early Diagnosis of Myocardial Infarction with Sensitive Cardiac Troponin Assays – polegało na analizie próbek krwi pobranych od 718 kolejnych chorych trafiających do oddziałów ratunkowych z objawami sugerującymi zawał mięśnia sercowego. Oznaczenia przeprowadzono za pomocą 4 różnych testów wysokiej czułości (Abbott-Architect Troponin I, Roche High-Sensitive Troponin T, Roche Troponin I i Siemens Troponin I Ultra) oraz testu standardowego (Roche Troponin T), a ostateczne rozpoznanie zawału potwierdzano na podstawie zgodnej opinii dwóch niezależnych kardiologów. W sumie zawał rozpoznano u 123 chorych (17%). Dokładność diagnostyczna oznaczeń z próbek pobranych zaraz po przyjęciu, wyrażona jako wielkość pola powierzchni pod krzywą ROC (AUC), była znamiennie wyższa dla testów wysokiej czułości niż dla testu standardowego (AUC Abbott-Architect Troponin I, 0,96; 95% CI 0,94-0,98; Roche High-Sensitive Troponin T, 0,96; 95% CI 0,94-0,98; Roche Troponin I, 0,95; 95% CI 0,92-0,97; Siemens Troponin I Ultra, 0,96; 95% CI 0,94-0,98 v. AUC testu standardowego 0,90; 95% CI 0,86-0,94). W podgrupie pacjentów z bólem trwającym krócej niż 3 godziny AUC dla poszczególnych testów wyniosła odpowiednio 0,93 (95% CI 0,88-0,99), 0,92 (95% CI 0,87-0,97), 0,92 (95% CI 0,86-0,99), 0,94 (95% CI 0,90-0,98) dla metod wysokiej czułości i 0,76 (95% CI 0,64-0,88) dla testu standardowego. Na tej podstawie autorzy badania konkludują, że skuteczność nowych testów w diagnostyce ostrych zespołów wieńcowych jest bardzo duża i pozwalają one wcześniej rozpoznać zawał serca niż tradycyjne testy troponinowe. Dotyczy to w szczególności chorych z niedawnym początkiem bólu w klatce piersiowej.

Drugie badanie – Sensitive Troponin I Assay in Early Diagnosis of Acute Myocardial Infarction – poświęcono roli wysokoczułej metody oznaczania troponiny I w diagnostyce i stratyfikacji ryzyka u chorych z podejrzeniem zawału serca w porównaniu z tradycyjnymi testami wykrywającymi troponinę T oraz innymi markerami martwicy miokardium. Włączono do niego 1818 chorych, u których oznaczenia wykonywano przy przyjęciu do szpitala, po 3 oraz 6 godzinach.

W przypadku pierwszych próbek (przy przyjęciu) największą dokładność diagnostyczną wykazał wysokoczuły test wykrywający troponinę I (AUC 0,96), większą niż test na troponinę T (AUC 0,85) i pozostałe markery martwicy. Czułość i swoistość kliniczna nowego testu wyniosły odpowiednio 90,7% i 90,2% (przy wartości progowej dla rozpoznania zawału 0,04 ng/ml). Dokładność diagnostyczna okazała się praktycznie identyczna dla wszystkich serii próbek, i to niezależnie od czasu trwania bólu w klatce piersiowej. W grupie pacjentów z bólem trwającym krócej niż 3 godziny wynik oznaczenia troponiny I metodą o wysokiej czułości miał negatywną wartość prognostyczną na poziomie 84,1%, a pozytywną na poziomie 86,7%. Wykazano, że stężenie tego markera przekraczające 0,04 ng/ml wiąże się z podwyższonym ryzykiem powikłań klinicznych w okresie pierwszych 30 dni (HR 1,96; 95% CI 1,27-3,05; p=0,003). Tak więc zastosowanie czułego testu wykrywającego troponinę I poprawia, zdaniem autorów, dokładność wczesnej diagnostyki zawału oraz stratyfikacji ryzyka powikłań niezależnie od czasu, jaki upłynął od wystąpienia objawów klinicznych.