Farmakologiczne leczenie krwawienia z wrzodów trawiennych

Grigoris I. Leontiadis, MD, PhD

Colin W. Howden, MD

Division of Gastroenterology,  II Department of Internal Medicine, Democritus University of Thrace School of Medicine, Dragana, Grecja
Pharmacologic Treatment of Peptic Ulcer Bleeding Current Treatment Options in Gastroenterology  2007, 10:134-142
Tłum. lek. med. Paweł Lesiak

Adres do korespondencji: Grigoris I. Leontiadis, MD, PhD, Senior Lecturer and Consultant Gastroenterologist, Division of Gastroenterology, 2nd Department of Internal Medicine, Democritus University of Thrace School of Medicine, Dragana, Alexandroupolis 68100, Greece. E-mail: gleont@med.duth.gr

W SKRÓCIE

Przez ostatnie 30 lat w wielu ośrodkach na całym świecie prowadzone były badania nad farmakologicznym leczeniem krwawienia z wrzodów trawiennych. Z wnikliwego przeglądu randomizowanych badań kontrolowanych i metaanaliz wynika, że nie ma na razie wystarczająco mocnych dowodów, żeby zalecać antagonistów receptorów histaminowych H2, somatostatynę, oktreotyd czy kwas traneksamowy w rutynowym leczeniu chorych z krwawiącymi wrzodami trawiennymi. Dobrze udokumentowana jest natomiast skuteczność leczenia inhibitorami pompy protonowej (IPP) i są one dziś zalecane u chorych z krwawiącymi wrzodami trawiennymi. Stosowanie IPP zmniejsza w porównaniu z antagonistami H2 i placebo ryzyko powtórnego krwawienia i konieczności interwencji chirurgicznej, a u chorych ze zmianami endoskopowymi wskazującymi na wysokie ryzyko nawrotu krwawienia także całkowitą śmiertelność. Pacjenci niskiego ryzyka (jasne dno owrzodzenia bądź ciemny punkt w badaniu endoskopowym) mogą być leczeni doustnymi IPP w dawce dwukrotnie większej od standardowej. Chorzy ze stwierdzanymi w badaniu endoskopowym zmianami wysokiego ryzyka nawrotu krwawienia (tętnienie, sączenie bądź widoczne na dnie owrzodzenia niekrwawiące naczynia) powinni otrzymywać duże dawki IPP dożylnie w połączeniu z odpowiednim endoskopowym postępowaniem hemostatycznym. Zaleca się podawanie dożylnie 80 mg omeprazolu (bądź równoważnej dawki innego IPP) w bolusie, a następnie wlew dożylny omeprazolu w dawce 8 mg/h (bądź równoważnej dawki innego IPP) przez 72 h. Przejście na doustne podawanie IPP w dużych dawkach możliwe jest wtedy, jeśli stan kliniczny ustabilizuje się przed upływem 72 h. Po zakończeniu leczenia pierwszego epizodu krwawienia chorzy wymagają standardowego leczenia przeciwwrzodowego w celu zapobiegania nawrotom.

Wprowadzenie

Choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy jest nadal główną przyczyną krwawień z górnego odcinka przewodu pokarmowego. Krwawienie z wrzodów trawiennych ma związek z licznymi powikłaniami, stosunkowo dużym ryzykiem śmierci i kosztami opieki zdrowotnej.1,2

W 80% przypadków krwawienie z wrzodów trawiennych ustaje samoistnie, w pozostałych 20% trwa nieprzerwanie bądź nawraca, najczęściej w ciągu pierwszych 72 h. W tych przypadkach z powodu zagrożenia zgonem bardzo często wymagana jest pilna interwencja chirurgiczna. Do klinicznych czynników ryzyka nawrotu krwawienia i zgonu należą: wstrząs, kolejne krwawienie, ciężkie choroby towarzyszące, starszy wiek i stwierdzenie w wyjściowym badaniu endoskopowym aktywnego krwawienia tętniczego, sączenia krwi lub widocznego w dnie owrzodzenia niekrwawiących naczyń.2-4 Endoskopowe obrazy znamionujące niskie ryzyko nawrotu krwawienia to jasne dno owrzodzenia albo częściej płaski ciemny punkt w dnie owrzodzenia. Skrzep w dnie owrzodzenia wskazuje na ryzyko pośrednie.

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Leczenie

• Głównym celem leczenia farmakologicznego jest zwiększenie przeżycia.

Nowsze metody leczenia

Amerykanie z krwawieniem z wrzodów trawiennych mogą wymagać dawek IPP większych niż powszechnie stosowane duże dawki dożylnych IPP, choć nie znalazło to na razie [...]

Do góry