W SKRÓCIE

Immunoterapia alergenowa polega na podawaniu stopniowo zwiększanych dawek swoistych alergenów. Jej celem jest zmniejszenie nasilenia zapalenia alergicznego i doprowadzenie do długotrwałego zmniejszenia objawów alergii. Schemat immunoterapii składa się z fazy indukcji, w której szczepionkę podaje się co tydzień [maks. do 2 tygodni – przyp. tłum.] i fazy podtrzymującej, kiedy iniekcje wykonuje się raz w miesiącu [do 6 tygodni, w zależności od zastosowanej szczepionki – przypis tłum.] przez 3-5 lat. Immunoterapia alergenowa jest wskazana u chorych na alergiczne zapalenie błony śluzowej nosa i spojówek, astmę alergiczną oraz u pacjentów z nadwrażliwością na jad owadów błonkoskrzydłych. Bezpieczeństwo i skuteczność swoistej immunoterapii potwierdziły liczne, dobrze zaprojektowane badania kliniczne. Ostatnie badania naukowe pozwalają lepiej poznać mechanizmy odpowiedzialne za efekty kliniczne immunoterapii i przyczyniają się do rozwoju bezpieczniejszych i skuteczniejszych metod terapii szerszej grupy chorób alergicznych.

Alergiczny nieżyt błony śluzowej nosa i spojówek, astma alergiczna i alergia na jad owadów błonkoskrzydłych występują powszechnie, odpowiadają za znaczną liczbę zachorowań i zgonów na świecie. Na alergiczny nieżyt błony śluzowej nosa i spojówek choruje 5-22% populacji. Choroba ta wpływa negatywnie na jakość życia pacjentów. W jednym z badań oszacowano, że alergiczny nieżyt nosa zajmuje piąte miejsce (po nadciśnieniu tętniczym, chorobie wieńcowej, chorobach psychicznych i chorobach stawów) pod względem wysokości ponoszonych kosztów bezpośrednich i pośrednich.^1-3 Astma jest przewlekłą chorobą będącą przyczyną tysięcy zgonów i prawie 500 tys. hospitalizacji rocznie.⁴ Chociaż w niektórych regionach chorobowość utrzymuje się na stałym poziomie, w skali globalnej pod względem częstości występowania i nakładów finansowych astma przypomina epidemię, a przyczyny tego nie są do końca znane.⁵ Alergia na jad pszczoły, [trzmiela – przyp. tłum.], osy, klecanki, szerszenia czy mrówki ognistej, jest przyczyną zagrażających życiu reakcji u 0,4-0,8% dzieci i 3% osób dorosłych, powodując rocznie ok. 40 zgonów.^6,7

Postępowaniem podejmowanym w pierwszej kolejności w chorobach alergicznych jest unikanie alergenu. W wielu przypadkach całkowite ograniczenie kontaktu z alergenem nie jest jednak możliwe. Farmakoterapia skierowana na zmniejszenie stanu zapalnego (glikokortykosteroidy) i ograniczenie działania mediatorów zapalnych (leki przeciwhistaminowe i przeciwleukotrienowe) nie zawsze jest w pełni skuteczna i dobrze tolerowana.