W SKRÓCIE

Zabiegi przezskórnego poszerzania tętnic wieńcowych (PCI – percutaneous coronary interventions) na przestrzeni ostatnich kilkunastu lat stały się jedną z głównych metod rewaskularyzacji mięśnia sercowego u pacjentów z chorobą wieńcową. W 2000 r. liczba zabiegów PCI na świecie przekroczyła milion. W Polsce pierwszy zabieg angioplastyki wykonano w 1981 r. w Instytucie Kardiologii w Warszawie, a już w 2004 r. łącznie przeprowadzono ich ponad 58 tys., zarówno planowych (u pacjentów ze stabilną chorobą wieńcową), jak i w trybie pilnym (u chorych z niestabilną dławicą piersiową lub zawałem serca).¹ Z uwagi na szybki wzrost liczby zabiegów PCI powiększa się populacja pacjentów po skutecznej rewaskularyzacji przezskórnej, którzy w głównej mierze pozostają pod opieką lekarzy pierwszego kontaktu i internistów.

Głównym celem PCI jest przywrócenie prawidłowego ukrwienia mięśnia sercowego dzięki poszerzeniu zwężenia lub zwężeń tętnicy wieńcowej. Skuteczny zabieg angioplastyki wieńcowej przynosi ustąpienie dolegliwości dławicowych u chorych nieodpowiadających lub odpowiadających tylko częściowo na leczenie farmakologiczne i poprawia jakość życia. Sprzyja też poprawie tolerancji wysiłku, a u pacjentów asymptomatycznych zmniejsza liczbę epizodów niemego niedokrwienia. Chorzy z ostrym zawałem serca stanowią odmienną grupę, w której korzyści z leczenia interwencyjnego są jednoznaczne (znamienne obniżenie śmiertelności).² Należy jednak podkreślić, że zabieg angioplastyki wieńcowej nie eliminuje toczącego się procesu chorobowego w naczyniach wieńcowych, bo nie ingeruje w istotę samej choroby, jaką jest miażdżyca tętnic wieńcowych. Po PCI wciąż pozostaje zagrożenie poważnymi incydentami sercowo-naczyniowymi. Dlatego tak ważnym elementem postępowania jest odpowiednia farmakoterapia w połączeniu z modyfikacją stylu życia i wiedza o możliwych odległych powikłaniach. Celem pracy jest omówienie zasad postępowania terapeutycznego w tej grupie chorych.

Przezskórne interwencje wieńcowe (PCI) należą do zabiegów wykonywanych rutynowo. Poszerza się populacja chorych, którzy korzystają z tego sposobu leczenia, przybywa również chorych po angioplastyce wieńcowej, którzy wymagają odpowiedniej opieki w warunkach ambulatoryjnych.

Postępowanie z pacjentem po zabiegu rewaskularyzacji przezskórnej jest dwukierunkowe:

• związane z samym zabiegiem PCI i możliwymi powikłaniami w obserwacji odległej
• związane z miażdżycą tętnic wieńcowych, wymagającą intensywnej prewencji wtórnej.