Wprowadzenie

Leki przeciwkrzepliwe są często wykorzystywane w medycynie. To podstawa profilaktyki i leczenia żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej. Najważniejszymi powikłaniami po ich stosowaniu są krwawienia. Ryzyko ich wystąpienia wzrasta przy skojarzonym leczeniu przeciwzakrzepowym i przeciwpłytkowym. Główne grupy leków przeciwkrzepliwych stanowią: heparyny, antagoniści witaminy K i tzw. doustne leki przeciwzakrzepowe niebędące antagonistami witaminy K (NOAC – non-vitamin K oral anticoagulants), wśród których wyróżniamy: bezpośrednie inhibitory trombiny i inhibitory czynnika Xa. Postępowanie diagnostyczne w przypadku krwawienia u chorych przyjmujących leki przeciwkrzepliwe nie różni się od tego u pacjentów nimi nieleczonych. Niezależnie od rodzaju przyjmowanego leku najważniejsza jest ocena stanu hemodynamicznego i ryzyka zagrożenia życia spowodowanego krwawieniem.

Heparyna niefrakcjonowana (UFH – unfractionated heparin)

Poważne krwawienia, takie jak z przewodu pokarmowego, krwiak zaotrzewnowy czy krwawienie śródczaszkowe występują u 2-3% pacjentów otrzymujących leczniczą dawkę heparyny.1 Ich częstość zwiększa się u osób w podeszłym wieku, z chorobami towarzyszący...

Heparyny drobnocząsteczkowe (LMWH – low-molecular-weight heparin)

W Polsce dostępne są: dalteparyna, enoksaparyna i nadroparyna. Czas eliminacji LMWH z organizmu po wstrzyknięciu podskórnym jest znacznie dłuższy niż UFH (czas półtrwania wynosi 3-6 h). Gdy trzeba odwrócić jej działanie, stosuje się siarczan prota...