Opis przypadku

31-letni mężczyzna z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim, dotychczas niehospitalizowany i nieleczony psychiatrycznie, został skierowany do kliniki psychiatrii z powodu utrzymującej się od ok. dwóch miesięcy zmiany zachowania i pojawienia się objawów psychotycznych w postaci halucynacji słuchowych (głosów komentujących).

Z relacji zespołu pogotowia ratunkowego, który przywiózł pacjenta, wynikało, że doznawał on znacznego lęku, zamknął się w pokoju, zgłaszał myśli rezygnacyjne oraz twierdził, że „słyszy głosy, które o nim mówią”. W momencie przyjęcia mężczyzna był w stanie ogólnym dobrym – prawidłowo zorientowany auto- i allopsychicznie; obserwowano wyrównany napęd psychoruchowy i obniżony nastrój. Potwierdzał obecność myśli rezygnacyjnych i halucynacji słuchowych. Wyniki zleconych badań laboratoryjnych pozostawały w normie.

Ze względu na niejasny charakter zaburzeń wykonano MR mózgu w sekwencji SE. Obrazy T1-, T2-zależne i FLAIR oraz T1-zależne w GAD w trzech płaszczyznach wykazały m.in. (ryc. 1):

• zanik korowy z poszerzeniem przestrzeni płynowych przymózgowych
• asymetrię szerokości rogów skroniowych komór bocznych z przewagą strony prawej
• nieprawidłową budowę ciała modzelowatego, nie do końca wykształcone kolano oraz brak dziobu ciała modzelowatego.

W piśmiennictwie pojawiły się ostatnio doniesienia na temat zależności między anomaliami w ciele modzelowatym a schizofrenią.^1-3 Opisano możliwość wystąpienia endogennej psychozy w przypadku wad rozwojowych ciała modzelowatego.⁴ Diagnostyka miała na celu wyjaśnienie możliwej etiopatogenezy stanu psychicznego pacjenta.

1. Z jaką częstością występują wady ciała modzelowatego?

a. W badaniach radiologicznych wady ciała modzelowatego wykrywane są u ok. 0,3% badanych

b. Szacuje się, że częstość występowania wad ciała modzelowatego wynosi 1/10

c. Szacuje się, że częstość występowania wad ciała modzelowatego wynosi 1/100

d. Szacuje się, że częstość występowania wad ciała modzelowatego wynosi 1/1000