Nowości w praktyce

Postępowanie w wadach zastawkowych serca – wytyczne ESC 2017

dr n. med. Barbara Lichodziejewska

dr n. med. Olga Dzikowska-Diduch

Klinika Chorób Wewnętrznych i Kardiologii z Centrum Diagnostyki i Leczenia Żylnej Choroby Zakrzepowo-Zatorowej, Warszawski Uniwersytet Medyczny

Adres do korespondencji: dr n. med. Barbara Lichodziejewska, Klinika Chorób Wewnętrznych i Kardiologii z Centrum Diagnostyki i Leczenia Żylnej Choroby Zakrzepowo-Zatorowej, Warszawski Uniwersytet Medyczny, ul. Lindleya 4, 02-005 Warszawa; e-mail: barlicho@gmail.com

Według najnowszych europejskich wytycznych zasady postępowania w wadach zastawkowych serca nie zmieniły się znacznie, choć wiele aspektów uaktualniono. Ciężka wada najczęściej jest wskazaniem do zabiegu, a echokardiografia pozostaje najważniejszą techniką obrazową do ustalenia rozpoznania. Wszyscy chorzy z wadą zastawkową lub po interwencji na zastawce wymagają okresowych kontroli, pacjenci z mechaniczną protezą zastawki muszą zaś dożywotnio otrzymywać leczenie przeciwzakrzepowe.

Wprowadzenie

Najnowsze wytyczne Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego (ESC – European Society of Cardiology) i Europejskiego Towarzystwa Kardiochirurgii i Torakochirurgii (EACTS – European Association for Cardio-Thoracic Surgery) omawiające postępowanie w zastawkowych wadach serca ukazały się w sierpniu 2017 r. Podstawowe informacje, które stanowią ich uzupełnienie i należy je traktować łącznie z nimi, zawarto w podręczniku do kardiologii przygotowanym przez ESC („The ESC textbook of cardiovascular medicine”; https://academic.oup.com/eurheartj/article-lookup/doi/10.1093/eurheartj/ehx391#supplementary-data) w rozdziale dotyczącym zastawkowych wad serca.

Podobnie jak we wszystkich standardach również tutaj zalecenia są skategoryzowane i podzielone na klasy oraz poziomy wiarygodności danych (tab. 1). Poziom rekomendacji wyznacza wiarygodność dowodów z badań klinicznych (A – najwyższy, C – najniższy). Z uwagi na niewielką liczbę danych naukowych dotyczących wad zastawkowych przeważająca część wytycznych jest wynikiem uzgodnionej opinii ekspertów (poziom C), dlatego w niektórych przypadkach odstępstwa od rekomendacji mogą okazać się uzasadnione.

Autorki niniejszego opracowania oparły się nie tylko na najnowszych zaleceniach, ale także na danych podstawowych po to, by w sposób całościowy i jak najbardziej przystępny dla lekarzy przedstawić problematykę postępowania w wadach zastawkowych. Artykuł ten jest przeznaczony przede wszystkim dla lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej (POZ) i internistów, dlatego wytyczne dla ośrodków specjalistycznych, szeroko opisane w oryginale, omówiono jedynie w skrócie.

Kwalifikacja pacjenta do interwencji zastawkowej

W najnowszych standardach poświęconych kwalifikacji do leczenia interwencyjnego podkreśla się rolę lekarza prowadzącego. W porównaniu z poprzednimi rekomendacjami (z 2012 r.) podano bardziej szczegółową listę problemów do rozwiązania (tab. 2). Ist...

Badania diagnostyczne

Rozpoznanie zastawkowej wady serca opiera się głównie na echokardiografii. Lekarz wykonujący badanie powinien opisać w jego wyniku najistotniejsze parametry, a lekarz prowadzący powinien wiedzieć, jakich informacji poszukiwać w jakich sytuacjach. ...

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Kwalifikacja pacjenta do interwencji zastawkowej

W najnowszych standardach poświęconych kwalifikacji do leczenia interwencyjnego podkreśla się rolę lekarza prowadzącego. W porównaniu z poprzednimi rekomendacjami (z 2012 r.) podano bardziej szczegółową listę [...]

Postępowanie profilaktyczne i kontrolne

U chorych z protezami zastawkowymi (także wszczepianymi przezskórnie) i po plastyce z użyciem materiału sztucznego oraz po przebytym infekcyjnym zapaleniu wsierdzia przy procedurach wysokiego ryzyka [...]

Choroby współistniejące

W najnowszych rekomendacjach, podobnie jak w wytycznych z 2012 r., w ramach diagnostyki choroby wieńcowej przed interwencją chirurgiczną w obrębie zastawki zaleca się (IC) koronarografię u osób [...]

Postępowanie u chorych z poszczególnymi zastawkowymi wadami serca i z protezami zastawek

Stenoza aortalna (AS – aortic stenosis), przeważnie wynikająca ze zmian zwyrodnieniowych ze zwapnieniami, wciąż jest najczęstszą wadą zastawkową serca wymagającą leczenia [...]

Operacje pozasercowe i inne problemy u chorych z zastawkowymi wadami serca

Ryzyko powikłań i zgonu u pacjentów z wadami serca (w szczególności ciężkimi) poddawanych operacjom jest zwiększone. Zastawkę powinno się wymienić przed operacją pozasercową u osób:

Podsumowanie

Wydłużenie życia i związane z tym zwiększenie częstości występowania zmian zwyrodnieniowych zastawek spowodowały, że populacja chorych z wadami zastawkowymi serca stale rośnie. Na szczęście [...]

Do góry