Przypadek kliniczny

Cykl „Przypadek kliniczny” koordynowany jest przez prof. dr. hab. n. med. Michała Myśliwca, Klinika Nefrologii i Transplantologii UM w Białymstoku

Łagodne napadowe położeniowe zawroty głowy

mgr Kefah Karawani

dr n. med. Marzena Bielińska

prof. dr hab. n. med. Jurek Olszewski

Klinika Otolaryngologii, Onkologii Laryngologicznej, Audiologii i Foniatrii II Katedry Otolaryngologii, Uniwersytet Medyczny w Łodzi

Adres do korespondencji: prof. dr hab. n. med. Jurek Olszewski, Klinika Otolaryngologii, Onkologii Laryngologicznej, Audiologii i Foniatrii II Katedry Otolaryngologii Uniwersytetu Medycznego w Łodzi, ul. Żeromskiego 113, 90-549 Łódź; e-mail: jurek.olszewski@umed.lodz.pl

Opis przypadku

31-letnią kobietę przyjęto do Kliniki Otolaryngologii, Onkologii Laryngologicznej, Audiologii i Foniatrii Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego im. Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi z powodu zawrotów głowy o charakterze ruchu wirowego bez określonego kierunku, które pojawiały się podczas szybkich ruchów głowy, wstawania z pozycji leżącej oraz skrętów szyi. Dolegliwości te występują z przerwami od ok. 4 lat i mają charakter napadowy. Zawrotom często towarzyszą objawy wegetatywne, takie jak: nudności, wymioty, bladość powłok skórnych i nadmierna potliwość. Z tego powodu pacjentka była diagnozowana i leczona farmakologicznie w kilku ośrodkach laryngologicznych, ale bez powodzenia.

Wykonane we wspomnianej klinice badania: audiometryczne tonalne progowe, tympanometryczne, słuchowe potencjały wywołane z pnia mózgu oraz USG naczyń doczaszkowych i tomografia komputerowa (TK) odcinka szyjnego kręgosłupa, nie wykazały żadnych niepokojących zmian. Podczas wideonystagmografii (VNG – videonystagmography) nie stwierdzono oczopląsu samoistnego, natomiast występował oczopląs położeniowy, gdy chora leżała na plecach i na lewym boku.

Na podstawie testu Dixa-Hallpike’a, który dał wynik dodatni, rozpoznano kamicę kanałową przewodu półkolistego tylnego po lewej stronie i postawiono diagnozę – łagodne napadowe położeniowe zawroty głowy.

1. Jaka jest etiopatogeneza napadowych łagodnych położeniowych zawrotów głowy?

Łagodne napadowe położeniowe zawroty głowy (ŁNPZG) to jedne z najpowszechniejszych, choć nie zawsze rozpoznawanych, zawrotów głowy pochodzenia obwodowego.1-3 Częstość ich występowania określa się na 10,7-64/100 000 osób w ciągu roku. Są one spowodowane uwolnieniem się i swobodnym przesuwaniem kamyczków (otolitów) w obrębie kanałów półkolistych ucha wewnętrznego.4-6 Mogą mieć charakter zawrotów układowych lub nieukładowych. Po raz pierwszy opisał je R. Bárány w 1921 r., a w 1952 r. ponownie omówili M.R. Dix i C.S. Hallpike, którzy opracowali również prosty test wykrywający to schorzenie, zwany manewrem Dixa-Hallpike’a.

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

2. Jakie objawy są charakterystyczne dla ŁNPZG?

Typowe objawy to niekiedy bardzo silne, ale krótkie zawroty głowy o charakterze wirowym, występujące po zmianie położenia głowy (podczas obracania się na [...]

3. Na podstawie jakich kryteriów rozpoznaje się ŁNPZG?

Kryteria diagnostyczne dotyczące ŁNPZG, przedstawione w dalszej części artykułu, są elementem międzynarodowej klasyfikacji zaburzeń przedsionkowych (ICVD – international classification of vestibular disorders). [...]

4. Jak należy leczyć ŁNPZG?

Celem rehabilitacji ŁNPZG jest przemieszczenie patologicznych cząstek przez nieosklepkowy koniec kanału półkolistego tylnego do końca przedsionka, gdzie nie wywołują już objawów [...]

Podsumowanie

Łagodne napadowe położeniowe zawroty głowy często nie są rozpoznawane przez niedoświadczonych lekarzy ze względu na to, że nie wykonują oni manewru [...]

Do góry