Malformacje Chiariego typu I mogą być przyczyną bardzo różnorodnych dolegliwości znacząco obniżających komfort życia.¹ Ze względu na niecharakterystyczne objawy, ich stopniowe pojawianie się oraz brak skutecznego leczenia przyczynowego stanowią one duży problem zarówno diagnostyczny, jak i kliniczny. Poniżej zostaną przedstawione opisy 5 przypadków zespołu Chiariego typu I o objawowym przebiegu, potwierdzone badaniami obrazowymi.

Przypadek 1

Kobieta w wieku 39 lat z historią napadowych zasłabnięć, podczas których występowały szumy uszne, zawroty głowy i uczucie kołatania serca, zgłosiła się do izby przyjęć po epizodzie utraty przytomności. W trakcie konsultacji neurologicznej jako najbardziej prawdopodobny mechanizm dolegliwości wskazano odruch wazowagalny oraz zlecono badanie głowy i szyi metodą rezonansu magnetycznego (MRI – magnetic resonance imaging) w celu wykluczenia uszkodzenia struktur ośrodkowego układu nerwowego (OUN). W badaniu w obrazach T1, T2, T2*, STIR, FLAIR, FIESTA, SWAN, DWI i po podaniu środka kontrastowego nie uwidoczniono zmian w obrębie mózgowia, migdałki móżdżku przekraczały poziom płaszczyzny otworu wielkiego (ryc. 1A i 1B). Poza tym stwierdzono prawostronne konflikty naczyniowo-nerwowe nerwu V, kompleksów nerwowych VII-VIII i IX-X oraz wielopoziomową dyskopatię odcinka szyjnego kręgosłupa.

Przypadek 2

U 14-letniego pacjenta pojawiły się epizody bólu głowy, zawrotów głowy oraz zaburzenia równowagi. W wywiadzie zanotowano depresję z labilnością emocjonalną. Wykonano badanie metodą rezonansu magnetycznego, w którym wykryto malformację Chiariego typu I (ryc. 2A i 2B) oraz konflikt naczyniowo-nerwowy prawego kompleksu nerwów VII-VIII. Poza tym nie stwierdzono zmian w strukturach OUN.