Choroba zwyrodnieniowa stawów obejmuje procesy patologiczne o różnej etiologii skutkujące zmianami w obrębie m.in. chrząstki stawowej, podchrzęstnej warstwy kości i więzadeł. Jej diagnostyka powinna opierać się na dokładnym badaniu podmiotowym, przedmiotowym, laboratoryjnym i radiologicznym. Metody leczenia zaś należy ustalić z uwzględnieniem występujących czynników ryzyka, przebiegu schorzenia i chorób współistniejących.

Wprowadzenie

Bóle stawów przez społeczeństwo są nazywane reumatyzmem. Reumatolodzy zaś jako reumatyzm określają chorobę z autoagresji, tj. reumatoidalne zapalenie stawów. W rzeczywistości najczęstszą przyczyną bólów stawów jest choroba zwyrodnieniowa stawów (morbus degenerativus articulorum).

Choroba zwyrodnieniowa stawów to grupa nakładających się różnych chorób, które mimo odmiennej etiologii prowadzą do podobnych skutków biologicznych, morfologicznych i klinicznych.

Klasyfikacja

Proces chorobowy nie tylko dotyczy chrząstki stawowej, lecz także obejmuje cały staw, w tym podchrzęstną warstwę kości, więzadła, torebkę stawową, błonę maziową i mięśnie okołostawowe.¹ American College of Rheumatology zaproponował kryteria klasyfikacyjne choroby zwyrodnieniowej stawów kolanowych.²

Kryteria kliniczne charakteryzują się 89% czułością i 88% swoistością i obejmują następujące czynniki:

1. Ból kolan przez większość dni w poprzednim miesiącu

2. Poszerzenie kostnych obrysów stawów

3. Trzeszczenie przy ruchach czynnych stawu

4. Sztywność poranna kolana trwająca <30 min

5. Wiek pacjenta >38 lat.