W ciągu ostatnich 30 lat w Polsce obserwuje się proces spowolnienia rozwoju demograficznego oraz zmian w strukturze wiekowej społeczeństwa. Polskie społeczeństwo starzeje się (w głównej mierze na skutek wydłużania się przeciętnego trwania życia), a jednocześnie poziom dzietności jest niski. Według danych Głównego Urzędu Statystycznego w końcu 2018 r. liczba ludności Polski wyniosła 38,4 mln, w tym ponad 6,7 mln to osoby w wieku ≥65 lat, co stanowiło 17,5% ogółu¹. Od 2014 r. populacja osób mających ≥65 lat obejmuje ponad 15% społeczeństwa polskiego i odsetek ten stale wzrasta. Założenia prognozy demograficznej wskazują, że do końca 2050 r. udział osób ≥65 r.ż. zbliży się do około 33%².

W województwie śląskim osoby co najmniej 65-letnie stanowią 18,6% ogółu mieszkańców¹. Zarówno w całej populacji polskiej, jak i śląskiej wśród osób w starszym wieku większość stanowią kobiety. Rosnący wraz z wiekiem odsetek kobiet wśród osób starszych wynika z dłuższego przeciętnego dalszego trwania życia (kobiety osiągające wiek 60 lat mają przed sobą o 5 lat więcej życia niż mężczyźni) oraz z nadumieralności mężczyzn.

Najczęstszą przyczyną zgonów wśród osób starszych nadal pozostają choroby układu krążenia. W Unii Europejskiej w 2014 r. choroby te były przyczyną zgonów 29,8% ludności w wieku 65-74 lata, w grupie osób w wieku ≥75 lat stanowiły 43%. W Polsce notowano wyższy odsetek zgonów z powodu schorzeń sercowo-naczyniowych – dla wskazanych wyżej grup wiekowych odpowiednio 37,9% i 56,9%³. Drugą przyczyną wpływającą na śmiertelność populacji osób starszych są nowotwory, w tym nowotwory złośliwe.

Zgodnie z wynikami europejskiego badania warunków życia ludności (EU-SILC – European Union Statistics on Income and Living Conditions) niespełna 30% osób starszych (w wieku ≥60 lat) mieszkających w Polsce uznało w 2017 r. swoje zdrowie za złe lub nawet bardzo złe. Jednocześnie niespełna połowa wszystkich osób z tej grupy wiekowej nie określiła swojego stanu zdrowia jednoznacznie („zdrowie ani dobre, ani złe”)⁴.