W literaturze pojawiają się też pewne schematy postępowania w leczeniu ostrego nadgłośniowego zapalenia krtani u dorosłych9,10. Protokół postępowania u dorosłych według Madhotry przedstawia się następująco9:

1. Dobrze przeprowadzić wywiad i badanie przedmiotowe, aby od razu właściwie ukierunkować podejrzenie kliniczne.

2. Potwierdzić rozpoznanie za pomocą badania giętkim fiberoskopem tak szybko, jak to możliwe u pacjentów z ciężkim bólem gardła i prawidłowym obrazem jamy ustnej i gardła środkowego.

3. Przyjąć pacjentów z zapaleniem nagłośni do szpitala i objąć ich intensywnym nadzorem pielęgniarskim i lekarskim.

4. Poinformować/zaangażować do pomocy anestezjologa na wczesnym etapie postępowania z pacjentem.

5. Leczyć antybiotykami podawanymi dożylnie, cefuroksymem 750 mg co 8 godzin, tlenem i epinefryną w nebulizacji, z dożylnym nawodnieniem.

6. Jeśli występuje stridor, zastosować glikokortykosteroidy dożylnie.

7. Jeśli objawy występują krócej niż 24 godziny i u pacjenta stwierdza się III stopień zapalenia według Friedmana, zalecana intubacja.

8. Codziennie przeprowadzać fiberoskopię w celu monitorowania odpowiedzi na leczenie.

9. Zbadać przyczynę choroby.

Podsumowanie

Podgłośniowe i nadgłośniowe zapalenie krtani to potencjalne stany zagrożenia życia. Prawidłowe szybkie rozpoznanie i leczenie prowadzi do całkowitego wyzdrowienia. Leczenie zaburzeń drożności dróg oddechowych powyżej II stadium według Friedmana w przebiegu zapalenia krtani powinno się odbywać na oddziałach laryngologii lub intensywnej terapii.

Do góry