Wytyczne w praktyce
Choroba Leśniowskiego- -Crohna – wytyczne NICE 2019
lek. Barbara Włodarczyk
prof. dr hab. n. med. Ewa Małecka-Panas
- Omówienie wytycznych dotyczących choroby Leśniowskiego-Crohna opublikowanych w 2019 r. przez National Institute for Health and Care Excellence (NICE)
- Rola nowych leków biologicznych – ustekinumabu i wedolizumabu – w terapii choroby
- Zalecane metody utrzymania remisji i wykonywanie badań endoskopowych w prewencji raka jelita grubego w przebiegu choroby Leśniowskiego-Crohna
National Institute for Health and Care Excellence w maju 2019 r. opublikował najnowsze wytyczne dotyczące choroby Leśniowskiego-Crohna1. Duży nacisk położono w nich na omawianie wraz z pacjentem metod leczenia, monitorowania przebiegu choroby i ryzyka wystąpienia działań niepożądanych stosowanych leków1. Opisano ponadto problem opóźnionego wzrostu i dojrzewania u dzieci, płodność pacjentów z chorobą Leśniowskiego-Crohna, żywienie chorych oraz wskazano możliwości leczenia operacyjnego w przebiegu tej choroby.
Choroba Leśniowskiego-Crohna jest przewlekłą chorobą zapalną jelit powodującą również wystąpienie objawów pozajelitowych. Jej przyczyny obejmują między innymi predyspozycje genetyczne oraz palenie tytoniu. Choroba przebiega z nawracającymi zaostrzeniami i okresami remisji2. Leczenie jest w dużej mierze ukierunkowane raczej na złagodzenie objawów i wygojenie zmian w przewodzie pokarmowym niż na wyleczenie, a aktywną terapię ostrej choroby (indukcja remisji) należy odróżnić od zapobiegania nawrotom (utrzymanie remisji). Opcje postępowania obejmują leczenie farmakologiczne, odżywianie, zerwanie z nałogiem palenia oraz w uzasadnionych przypadkach zabieg operacyjny3.
W omawianych wytycznych ciężka aktywna postać choroby Leśniowskiego-Crohna jest definiowana jako bardzo zły ogólny stan zdrowia i jeden lub więcej objawów, takich jak:
- utrata masy ciała
- gorączka
- silny ból brzucha
- zwykle częste (3-4 lub więcej/24 h) stolce biegunkowe.
U chorych z ciężką aktywną chorobą może, ale nie musi, dojść do rozwoju przetok jelitowych lub mogą u nich wystąpić objawy pozajelitowe. Powyższa definicja kliniczna zwykle, ale nie wyłącznie, odpowiada wskaźnikowi aktywności choroby Leśniowskiego-Crohna (CDAI – Crohn’s Disease Activity Index) wynoszącemu ≥300 lub wskaźnikowi Harveya-Bradshaw na poziomie 8-9 lub wyższym4.
Celem leczenia farmakologicznego jest zmniejszenie objawów, wygojenie błony śluzowej oraz utrzymanie lub poprawa jakości życia przy jednoczesnym zminimalizowaniu toksyczności związanej z lekami zarówno w perspektywie krótko-, jak i długoterminowej...
W przeglądzie wytycznych z 2015 r. podkreślono dowody na skuteczność łącznego stosowania inhibitora czynnika martwicy nowotworów α (TNFα – tumor necrosis factor) i leków immunosupresyjnych do indukcji remisji u osób z ciężką aktywną chorobą Leśnio...