BLACK CYBER WEEK! Publikacje i multimedia nawet do 80% taniej i darmowa dostawa od 350 zł! Sprawdź >
Kardiologia
Skurcze dodatkowe serca – kiedy błahe, a kiedy niebezpieczne?
dr n. med. Katarzyna Mitręga
prof. dr hab. n. med. Beata Średniawa
- Przedstawienie zróżnicowanej i często złożonej etiopatogenezy dodatkowych skurczów serca
- Postępowanie diagnostyczno-terapeutyczne zależne od obrazu klinicznego oraz od wyników badań pozwalających na ilościową ocenę dodatkowych skurczów serca
- Leczenie farmakologiczne oraz kwalifikacja do leczenia inwazyjnego standardem terapeutycznym istotnie wpływającym na rokowanie i jakość życia pacjentów z tej grupy
Skurcze dodatkowe serca (PMB – premature beats) stanowią częsty problem w praktyce klinicznej i dotyczą zróżnicowanej grupy chorych. Obraz kliniczny pacjenta z dodatkowymi pobudzeniami nadkomorowymi (SVE – supraventricular extrasystoles) czy też komorowymi (VE – ventricular extrasystoles) jest bardzo niejednorodny, począwszy od całkowicie bezobjawowego przebiegu, poprzez lekkie, okresowo występujące dolegliwości opisywane przez chorych jako szarpnięcie, do pełnoobjawowego z uczuciem częstego, napadowego kołatania serca, niepokoju, pogorszenia tolerancji wysiłku, złego samopoczucia oraz omdleń.
Etiologia dodatkowych pobudzeń serca bywa bardzo zróżnicowana – od chorób organicznych serca, poprzez chorobę wieńcową, procesy zapalne, nadciśnienie tętnicze oraz płucne, zaburzenia elektrolitowe i hormonalne, choroby zakaźne, aż do wad wrodzonych.
Dodatkowe pobudzenia nadkomorowe i komorowe mogą wystąpić w każdym przedziale wiekowym, zarówno u osób młodych, jak i starszych. Zasadniczą rolę w zaburzeniach rytmu odgrywa odpowiednia diagnostyka, na którą poza standardowym 12-odprowadzeniowym zapisem EKG składają się: holterowskie monitorowanie zapisu elektrokardiograficznego, zewnętrzne rejestratory zdarzeń (ELR – external loop recorders), pętlowe rejestratory wewnętrzne (ILR – internal loop recorders), stymulacja przezprzełykowa oraz badanie elektrofizjologiczne (EPS – electrophysiological study).
Niezmiernie ważnym aspektem leczenia i diagnostyki chorego z PMB jest ocena zagrożeń dla pacjenta wynikających z obecności arytmii oraz jej wpływu na komfort życia. Jak na razie nie są dostępne zwalidowane skale i algorytmy postępowania służące wspomnianej wyżej ocenie, w związku z czym stratyfikacja ryzyka związanego z PMB w głównej mierze opiera się na wywiadzie klinicznym oraz ilościowej i jakościowej formie PMB.
Zaburzenia rytmu serca określane są mianem „łagodne”, jeśli nie powodują objawów, występują u pacjentów bez choroby organicznej serca, nie prowadzą do istotnych hemodynamicznie zaburzeń i nie wpływają na funkcjonowanie chorego. Z zasady opisane po...