Choroby układu sercowo-naczyniowego (CVD – cardiovascular diseases), w szczególności choroba wieńcowa, są przyczyną ponad 4 mln zgonów rocznie wśród populacji europejskiej¹. Chociaż zgony z przyczyn sercowo-naczyniowych u osób do 65 r.ż. są częstsze u mężczyzn, to w populacji ogólnej, bez względu na przedział wiekowy, przeważa liczba zgonów kobiet, która wynosi 2,2 mln w porównaniu z 1,8 mln zgonów rocznie w grupie mężczyzn².

Wytyczne European Society of Cardiology (ESC) od wielu lat podkreślają znaczenie prewencji oraz profilaktyki wśród pacjentów zagrożonych chorobą układu sercowo-naczyniowego. Prewencja, zdefiniowana jako podjęcie skoordynowanych działań na poziomie populacyjnym mających na celu całkowitą eliminację bądź obniżenie zapadalności na choroby serca i naczyń, powinna być przekrojowo stosowana u wszystkich pacjentów, a szczególnie u osób starszych, z dodatnim wywiadem rodzinnym bądź obciążonych już jednym z czynników ryzyka¹.

Dzięki poprawie standardów opieki medycznej i dostępności szerokiej diagnostyki możemy obserwować zwiększoną przeżywalność epizodów CVD u pacjentów, którzy po pierwszym przebytym incydencie stają się podatni na kolejne epizody niedokrwienne, a tym samym kwalifikują się do grupy bardzo wysokiego ryzyka. Dodatkowo wzrasta częstość występowania czynników ryzyka choroby niedokrwiennej serca, takich jak cukrzyca (DM – diabetes mellitus) czy otyłość, które dodatkowo obciążają pacjentów, przyczyniając się do szybszego postępu choroby¹. Autorzy nowych wytycznych European Society of Cardiology i European Atherosclerosis Society (ESC/EAS) 2019 postanowili zatem zaktualizować docelowe stężenia cholesterolu frakcji lipoprotein o małej gęstości (LDL-C – low density lipoprotein cholesterol) u tych pacjentów, którzy ze względu na zdiagnozowaną już chorobę niedokrwienną serca oraz inne choroby współistniejące wymagają jeszcze bardziej restrykcyjnego sposobu leczenia.

W niniejszym artykule odniesiono się do najnowszych wytycznych ESC/EAS 2019 i przedstawiono w skrócie najważniejsze zmiany, jakie zaszły w leczeniu dyslipidemii w ciągu ostatnich lat. Zwrócono uwagę przede wszystkim na nowo wyznaczone niższe docelowe stężenia cholesterolu frakcji LDL oraz schemat leczenia hipolipemizującego.