Chorobom autoimmunologicznym mogą towarzyszyć zaburzenia odporności. I odwrotnie – pierwotne niedobory odporności mogą współistnieć z problemami autoimmunologicznymi^1-10. Co więcej, badania genetyczne i obserwacje kliniczne wskazują, że zjawiska autoimmunologiczne i pierwotne niedobory odporności to „dwie strony tej samej monety”⁷ składające się na zespół dysregulacji immunologicznej^3,4,7-10. Ingerencje terapeutyczne w układ immunologiczny w takich sytuacjach mogą się wiązać z działaniami niepożądanymi, takimi jak aktywacja latentnych infekcji wirusowych^11-15.

Badania kliniczne wskazują, że leczenie biologiczne stosowane we wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego (WZJG) nie stanowi istotnego ryzyka aktywacji latentnego zakażenia wirusowego^13,14, jednak takie powikłanie terapii należy brać pod uwagę.

Poniżej opisujemy przypadek opryszczkowego zapalenia jamy ustnej, gardła i przełyku w trakcie indukcji remisji WZJG infliksymabem u pacjentki – jak się ex juvantibus okazało – z dysfunkcją odporności komórkowej.

Opis przypadku

U 53-letniej pacjentki z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego w trakcie leczenia biologicznego po 3 dawce infliksymabu pojawiły się objawy grypopodobne, bóle stawowe, wysoka temperatura ciała i zlewne zmiany o typie opryszczki w jamie ustnej, gardle i górnych drogach oddechowych z kaszlem, chrypką i okresowym bezgłosem, mogące przemawiać za aktywacją wirusa herpes simplex (HSV). Wystąpiły także bóle w górnej części klatki piersiowej przy przełykaniu, sugerujące podobne zmiany zapalne w górnej części przełyku. Po włączeniu acyklowiru dożylnie oraz immunoglobuliny ludzkiej dożylnie w ciągu 2 tygodni uzyskano stopniową remisję zmian.