Opieka zdrowotna nad kobietami w wieku prokreacyjnym powinna obejmować skuteczne działania profilaktyczne w zakresie zakażeń, umożliwiające bezpieczne prowadzenie ewentualnej ciąży, porodu i połogu, a także zapewniające ochronę nowo narodzonego dziecka przez pierwsze miesiące jego życia. Głównym filarem tej strategii są szczepienia ochronne, których organizacja i realizacja powinny się rozpocząć już na etapie planowania ciąży. Zadaniem zarówno lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej, jak i ginekologów-położników sprawujących opiekę nad przyszłą matką powinna być szeroka edukacja pacjentek w zakresie bezpieczeństwa szczepień ochronnych przed ciążą i w jej czasie, a także omówienie korzyści wynikających z ich stosowania. Ustalenie planu szczepień ochronnych młodej kobiety pozwoli na ograniczenie zagrożeń związanych z zakażeniami zarówno dla niej samej, jak i dla rozwijającego się dziecka. Biorąc pod uwagę, że polski Program Szczepień Ochronnych (PSO) przewiduje ostatnią obowiązkową wizytę szczepienną w 19 r.ż., wydaje się to dobry moment, aby przypomnieć młodej kobiecie o zaleceniu regularnego stosowania dawek przypominających niektórych szczepionek, ocenić potrzebę uzupełnienia braków, a także wskazać na szczepienia zalecane, które warto zrealizować w zależności od potrzeb i stylu życia pacjenta – zwłaszcza przyszłej matki.

Dorośli pacjenci otrzymują zdecydowanie za mało informacji na temat potrzeby kontynuowania szczepień ochronnych i często żyją w błędnym przekonaniu, że immunizacja przeprowadzona w okresie dziecięcym działa przez całe dalsze życie. Szczepienia zalecane nie cieszą się w polskiej populacji dorosłych dużym zainteresowaniem. Przykładowo, według danych Narodowego Instytutu Zdrowia Publicznego – Państwowego Zakładu Higieny (NIZP-PZH) szczepienie na grypę w Polsce jest realizowane od niemal dekady na podobnym, dramatycznie niskim poziomie – około 25/1000 osób. Wśród młodzieży i dorosłych w wieku 15-64 lat odsetek szczepionych jest jeszcze mniejszy i wynosi ok. 15/1000 osób¹ mimo zgłaszanych corocznie kilku milionów zachorowań na grypę. Biorąc pod uwagę następstwa zdrowotne i społeczne grypy (tj. absencję w miejscu pracy, ryzyko hospitalizacji, konieczność korzystania z porad lekarskich oraz ponoszenia kosztów związanych z leczeniem), wydaje się, że profilaktyka za pomocą szczepień ochronnych powinna być zdecydowanie częściej rekomendowana i cieszyć się większym zainteresowaniem społecznym.