Zespół ciasnoty podbarkowej (SIS – subacromial impingement syndrome) jest definiowany jako zespół patologii zlokalizowanych w przestrzeni podbarkowej, związanych z kaletką podbarkową i/lub ścięgnami stożka rotatorów^1-4. Szacuje się, że 44-65% wszystkich zgłaszanych bólów barku stanowi skutek zespołu ciasnoty podbarkowej⁵. Jest to dysfunkcja stawu będąca wynikiem mechanicznego konfliktu występującego w przestrzeni podbarkowej, zlokalizowanej między elementami sklepienia kruczo-barkowego a strukturami anatomicznymi tworzącymi stożek rotatorów, ścięgnem głowy długiej mięśnia dwugłowego ramienia i kaletką podbarkową. Chociaż objawy mogą się pojawić nagle w wyniku urazu, to zazwyczaj SIS rozwija się powoli w przebiegu zmian chorobowych. Główną przyczynę pojawiania się bólu w okolicy barku stanowi zmniejszenie odległości pomiędzy wyrostkiem barkowym a guzkiem większym kości ramiennej. Za ucisk struktur przestrzeni podbarkowej, poza kształtem wyrostka barkowego (typ haczykowaty wydaje się mieć największy wpływ na zmniejszenie przestrzeni), odpowiadają też zmiany morfologii struktury więzadła kruczo-barkowego, stawu barkowo-obojczykowego i dalszego końca obojczyka. Również dysfunkcje tkanek miękkich, głównie mięśni stożka rotatorów, uznaje się za przyczynę rozwoju zespołu ciasnoty przestrzeni podbarkowej. Urazy stawu barkowego, lub inaczej ramiennego, są często wynikiem uprawiania różnych dyscyplin sportowych (siłowych, rzutowych, pływania)^1-5.

Anatomia i fizjologia stawu barkowego

Poznanie budowy, fizjologii i patologii w stawie barkowym może pomóc nie tylko w uniknięciu poważnych następstw urazów, lecz także we właściwym leczeniu zespołu chorobowego^1-3.

Staw ramienny łączy kończynę górną z obręczą barkową. Główkę stawową tworzy głowa kości ramiennej, a panewkę wydrążenie stawowe oraz obrąbek stawowy łopatki. Dzięki obrąbkowi stawowemu zwiększa się powierzchnia stawowa panewki, czego następstwem j...