Upadki osób starszych są relatywnie powszechnym, chociaż często ignorowanym problemem w praktyce klinicznej, a wiążą się z poważnymi skutkami zdrowotnymi, społecznymi i ekonomicznymi¹. Co czwarty senior w Polsce w ciągu roku upada, a ryzyko hospitalizacji związanej z tym incydentem rośnie z wiekiem². Dowiedziono, że poza zaawansowaniem wieku, złożoną niesprawnością sensoryczną, fizyczną i poznawczą, czynnikami środowiskowymi prognostykiem upadków są również wielolekowość i polipragmazja³ (tj. negatywne interakcje między lekami, między lekiem a chorobą lub lekiem a pożywieniem). Wielochorobowość wiąże się z wielolekowością i ryzykiem polipragmazji. Przyjmowanie wielu leków pogarsza stosowanie się do zaleceń lekarskich (compliance), zwłaszcza przez osoby starsze. Wielolekowość, niewłaściwe dla osób starszych leki (np. benzodwuazepiny) lub ich dawkowanie prowadzą do geriatrycznych zespołów jatrogennych pod postacią hipotonii, hipoglikemii, zasłabnięć, zawrotów głowy, upadków i innych zaburzeń w trakcie farmakoterapii m.in. nadciśnienia tętniczego, cukrzycy i zespołów lękowych⁴. Redukcja liczby leków z optymalizacją złożonej terapii jest trudnym zadaniem nie tylko dla geriatrów, chociaż ci, analizując wszystkie preparaty przyjmowane przez pacjenta, łatwiej dostrzegają ich szkodliwe następstwa^5,6. Celem prezentowanego opisu przypadku jest przeanalizowanie złożoności uwarunkowań upadków u starszej lekarki wraz z propozycją strategii redukującej to ryzyko na podstawie kryteriów Beersa⁷ oraz STOPP/START⁸.

Opis przypadku

Emerytowana lekarka, 83 lata, z wywiadem otyłości, dny moczanowej, cukrzycy typu 2, przewlekłej choroby nerek, nadciśnienia tętniczego, stabilnej choroby wieńcowej z napadowym migotaniem przedsionków i niewydolnością serca, choroby Hashimoto, c...

W badaniu przedmiotowym przy przyjęciu stwierdzono prawidłową orientację auto- i allopsychiczną, otyłość (wzrost 154 cm, waga 91 kg, wskaźnik masy ciała 37 kg/m2). Na pierwszy rzut oka uwagę zwracało duże spowolnienie ruchowe pacjentki z wyraźną s...