Farmakoterapia
Interakcje leków przeciwpsychotycznych
dr hab. n. med. Jarosław Woroń
- W pracy przedstawiono najczęstsze interakcje leków przeciwpsychotycznych, które mogą wystąpić w politerapii, oraz wskazano ich mechanizmy
- W tabelach zawarto również najważniejsze interakcje tej grupy leków z suplementami diety i lekami zawierającymi wyciągi roślinne
- Znaczenie praktyczne interakcji leków przeciwpsychotycznych jest istotne w pracy nie tylko psychiatrów, lecz także lekarzy innych specjalności, którzy poprzez stosowanie polifarmakoterapii u pacjenta z wielochorobowością mogą spowodować ich wystąpienie
W przypadku stosowania politerapii u pacjenta przyjmującego leki przeciwpsychotyczne (LPP) znacząco wzrasta ryzyko wystąpienia interakcji lekowych. Wynika to zarówno z profilu farmakokinetycznego LPP, jak i z możliwości działania tych leków jako inhibitory izoenzymów cytochromu P450. Nie tylko psychiatra, lecz także lekarz każdej innej specjalności może w wyniku zastosowania „farmakoterapii źle dobranej” spowodować znaczny wzrost ryzyka powikłań wynikających z klinicznych interakcji leków. Stąd też znajomość najczęściej występujących w praktyce niekorzystnych skojarzeń leków jest dzisiaj koniecznością. Jednym z podstawowych elementów zapobiegania interakcjom leków jest znajomość parametrów metabolicznych LPP, dane te zebrano w tabeli 11-5.
Interakcje klasycznych leków przeciwpsychotycznych
Interakcje pochodnych fenotiazyny
Interakcje chloropromazyny, perazyny i promazyny
Chloropromazyna ulega metabolizmowi wątrobowemu przy udziale głównie izoenzymu CYP2D6 oraz w mniejszym stopniu CYP1A2 i CYP3A4. Leki hamujące aktywność CYP2D6 mogą zwiększać stężenie chloropromazyny we krwi, potęgując ryzyko wystąpienia działań niepożądanych, zwłaszcza takich jak:
- nadmierna sedacja
- senność
- nadmierne zahamowanie ruchowe
- polekowy zespół parkinsonowski
- akatyzja
- hipotonia
- tachykardia.
Największe ryzyko wystąpienia niekorzystnych interakcji farmakokinetycznych na etapie metabolizmu występuje w przypadku stosowania: metoklopramidu, amitryptyliny, fluoksetyny, fluwoksaminy, paroksetyny, sertraliny, haloperydolu, lewomepromazyny, rysperydonu, amiodaronu, lanzoprazolu, metadonu, tyklopidyny i kwasu walproinowego.
W wyniku interakcji farmakokinetycznych chloropromazyny z inhibitorami CYP2D6 może wystąpić także złośliwy zespół neuroleptyczny. Chloropromazyna wykazuje dodatkowo zdolność do hamowania aktywności CYP2D6 i może w ten sposób powodować zwiększenie ...
Perazyna i promazyna nie są metabolizowane ani nie wpływają na aktywność izoenzymów cytochromu P450. Chloropromazyny, perazyny i promazyny nie należy kojarzyć z solami litu z uwagi na wzrost ryzyka wystąpienia złośliwego zespołu neuroleptycznego. ...
