Wytyczne w praktyce
Postępowanie w przejściowym niedokrwieniu mózgu – najnowsze wytyczne ESO
dr hab. n. med. Beata Łabuz-Roszak, prof. UO
- Wszyscy pacjenci po TIA powinni odbyć konsultację u neurologa w ciągu 24 godzin od przebytego epizodu, zaś osoby z TIA wysokiego ryzyka należy hospitalizować na oddziale udarowym
- U pacjentów po przebytym TIA wskazane jest wykonanie multimodalnego rezonansu magnetycznego lub perfuzji tomografii komputerowej
- W przypadku przemijających zaburzeń krążenia o wysokim ryzyku wczesnego nawrotu o etiologii niezwiązanej z zatorowością kardiogenną oraz niekardiogennego udaru mózgu z niewielkim zespołem neurologicznym należy zastosować podwójną terapię przeciwpłytkową (optymalnie 3 tygodnie), a następnie monoterapię
Przemijające niedokrwienie mózgu (TIA – transient ischaemic attack) to epizod ogniskowych objawów neurologicznych o charakterze naczyniowym (zatorowym lub zakrzepowym), które ustępują w ciągu 24 godzin i nie pozostawiają zmian morfologicznych w badaniach obrazowych (tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny). U około ¼ chorych TIA poprzedza udar mózgu. W związku z powyższym bardzo ważne jest, aby stan ten rozpoznać i wdrożyć odpowiednie postępowanie diagnostyczno-terapeutyczne, co może zmniejszyć ryzyko wystąpienia udaru mózgu. Objawy TIA to najczęściej: przemijające zaburzenia widzenia, zaburzenia mowy, niedowłady kończyn, ataksja, zaburzenia równowagi, zawroty głowy. Objawy zależą od lokalizacji niedokrwienia w obrębie mózgowia.
