BLACK CYBER WEEK! Publikacje i multimedia nawet do 80% taniej i darmowa dostawa od 350 zł! Sprawdź >
Wytyczne w praktyce
Niewydolność serca w świetle wytycznych AHA/ACC/HFSA 2022
lek. Krystyna Guzek
dr hab. n. med. Maria Bilińska, prof. NIK
- Omówienie najnowszych wytycznych AHA/ACC/HFSA dotyczących postępowania u chorych z niewydolnością serca:
- prewencja oraz nowe strategie leczenia farmakologicznego i zabiegowego, np. u pacjentów z migotaniem przedsionków czy wtórną niedomykalnością mitralną
- szczegółowe zasady postępowania u pacjenta z podejrzeniem amyloidozy lub jej rozpoznaniem oraz u pacjentów chorujących na nowotwór (przed leczeniem onkologicznym, w jego trakcie i po zakończeniu)
- ugruntowanie wiedzy dotyczącej takich wszczepialnych urządzeń, jak ICD, CRT, oraz systemu wspomagania lewokomorowego (LVAD)
Definicja niewydolności serca
Niewydolność serca (HF – heart failure) jest złożonym zespołem klinicznym obejmującym objawy podmiotowe i przedmiotowe wynikające z zaburzenia budowy lub upośledzenia funkcji skurczowej bądź rozkurczowej komór.
Podział i klasyfikacje
Amerykańskie wytyczne (American Heart Association i American College of Cardiology [AHA/ACC]) poza od lat stosowaną klasyfikacją czynnościową New York Heart Association (NYHA) uwzględniają także podział HF w zależności od stopnia zaawansowania (etapy A-D) oraz wielkości frakcji wyrzutowej lewej komory (LVEF – left ventricle ejection fraction). Z uwzględnieniem tych podziałów stworzono wytyczne dotyczące profilaktyki, diagnostyki i leczenia wybranych grup pacjentów.
HF w zależności od stadium zaawansowania
Podział HF na cztery stadia (A-D) w zależności od: występowania chorób stanowiących czynniki ryzyka rozwoju HF, odchyleń w badaniach laboratoryjnych i obrazowych oraz objawów, umożliwia zakwalifikowanie pacjentów do grup, w których podejmowane będą odpowiednie decyzje profilaktyczne i terapeutyczne (tab. 1)1. W stadium C możemy ponadto wyróżnić grupy pacjentów, które przedstawiono w tabeli 21.
Klasyfikacja czynnościowa NYHA
Jest to klasyfikacja, która obejmuje pacjentów z rozpoznaną HF na etapie C-D i w zależności od klasy czynnościowej warunkuje inne decyzje terapeutyczne. Jest szeroko wykorzystywana w codziennej praktyce klinicznej oraz do podejmowania decyzji dotyczących implantacji takich urządzeń wszczepialnych, jak: wszczepialny kardiowerter-defibrylator (ICD – implantable cardioverter-defibrillator), układ stymulujący serce z funkcją resynchronizacji (CRT – cardiac resynchronization therapy) oraz mechaniczne urządzenie wspomagające krążenie (MCS – mechanical circulatory support). Klasy czynnościowe mogą się zmieniać i na każdym etapie należy uwzględniać je w rozpoznaniu. Szczegóły przedstawiono w tabeli 32.