Niedobór jodu dotyczy kilku bilionów ludzi na świecie, w Europie jest na niego narażonych 50% mieszkańców. Zgodnie z zaleceniami World Health Organization (WHO) dzieci od 12 r.ż. i dorośli powinni spożywać 150 μg jodu/24 h, a kobiety w ciąży i karmiące 250 μg jodu/24 h. W tym przypadku konieczne jest przekonanie lekarzy ginekologów i położników o niezbędności suplementowania jodu u ciężarnych. Suplementacja powinna obejmować całą populację ciężarnych i karmiących, w tym także kobiety leczone z powodu niedoczynności tarczycy, autoimmunizacyjnej choroby tarczycy i nadczynności tarczycy w okresie wyrównania. Suplementacja jodu w wymienionych sytuacjach jest wymagana pomimo obowiązującego jodowania soli kuchennej. Konieczność dodatkowej suplementacji może wynikać także ze zmniejszonego spożycia soli zalecanego przez WHO w profilaktyce chorób sercowo-naczyniowych.

W związku z coraz częściej pojawiającymi się w różnych mediach reklamami suplementów diety zawierających jod i polecaniem go jako panaceum na wiele zaburzeń warto zastanowić się nad rzeczywistymi, opartymi na faktach, wskazaniami do suplementacji tego pierwiastka.

W wielu krajach świata, w tym także uznawanych za wysoko rozwinięte, nadal stwierdza się niedobór jodu w stopniu łagodnym. Dotyczy to także Polski i innych krajów z podobną podażą jodu. W Polsce jednak, dzięki realizowanej polityce zdrowotnej opartej na założeniach Krajowego Programu Eliminacji Zaburzeń z Niedoboru Jodu, istotnie zmniejszono częstość występowania zaburzeń spowodowanych niedoborem tego pierwiastka. Nie oznacza to, że jego suplementacja jest niepotrzebna, niemniej jest ona zalecana w określonych sytuacjach klinicznych.

Zatem rzetelna wiedza w tym zakresie oraz umiejętna rozmowa z pacjentem pozwolą lekarzowi na racjonalne podejście do zalecania dodatkowego stosowania preparatów jodu w sytuacjach tego wymagających.

Jod jest pierwiastkiem, podobnie jak inne mikroelementy, należącym do niezbędnych bioaktywnych składników diety, który ma udział w syntezie hormonów tarczycy, a te z kolei wpływają na prawidłowy rozwój i funkcjonowanie organizmu. Jest jednym z najsilniejszych antyoksydantów i wykazuje ochronne działanie w procesach zapalnych oraz nowotworowych. Wykazuje również działanie przeciwbakteryjne i przeciw­zapalne¹.