W trakcie leczenia doustną suplementacją pokarmową może wystąpić wiele problemów, na które należy odpowiednio zareagować (tab. 2). Nie zawsze są związane ze stosowanym preparatem, mogą być efektem choroby lub metody jej leczenia, co także należy brać pod uwagę. Zwykle częściej występują w przypadku zlecania preparatów przez nieprzeszkolony personel i braku edukacji pacjenta/opiekuna.  

Przestrzeganie zaleceń przez leczonych doustną żywnością medyczną pacjentów jest dyskutowane w piśmiennictwie pod wieloma aspektami. Wiele czynników wpływa na przestrzeganie zaleceń terapii, co jest kluczowe dla osiągnięcia jej skuteczności. Lepszą współpracę ułatwiają: brak dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego związanych z leczeniem (np. nudności czy biegunki, wzdęć), indywidualne dobranie smaku, zapachu i postaci preparatu (uwzględniające preferencje chorego), łatwa dostępność do preparatu, utrzymywanie przerw między posiłkami, fachowa edukacja pacjenta czy opiekuna oraz wsparcie emocjonalne. Istotne jest, by w rozmowie nadać odpowiednią rangę doustnemu leczeniu żywieniowemu, które ma być przez chorego zrozumiane i traktowane jak integralna część terapii. Ważne są także właściwe zorganizowanie wielospecjalistycznej opieki żywieniowej i edukacja medyków oraz finansowanie leczenia33.

Podsumowanie

Z wielu powodów pacjent obciążony ryzykiem żywieniowym nie jest w stanie w codziennych racjach pokarmowych dostarczyć sobie odpowiedniej do zapotrzebowania ilości składników odżywczych, a doustną żywność medyczną należy rutynowo stosować w leczeniu i profilaktyce niedożywienia, szczególnie powszechnego u pacjentów starszych, z wielochorobowością, z chorobami nowotworowymi, przewodu pokarmowego, układu nerwowego, operowanych, rehabilitowanych, po chorobie krytycznej czy w czasie rekonwalescencji.

Pomimo oczywistych wskazań i ogromnej dostępności preparatów włączenie takiego leczenia napotyka wiele trudności ze strony chorych, ich rodzin oraz pracowników ochrony zdrowia. Niewiedza, a szczególnie nieświadomość negatywnego wpływu niedożywienia na proces leczenia, rokowanie i zwiększone występowanie powikłań w tej chorobie prowadzą do traktowania ONS jako mniej istotnego dodatku do terapii. Często chory otrzymuje zalecenie kupna preparatu bez edukacji, doprecyzowania wskazań dostosowanych do jego stanu. Sytuacji nie polepsza brak refundacji preparatów oraz opieki dietetyka specjalizującego się w żywieniu klinicznym.

Standardem powinno być stosowanie ONS jako elementu wielodyscyplinarnej terapii. W każdej sytuacji należy dążyć do konsultacji dietetyka zajmującego się doustnym leczeniem żywieniowym, który oprócz lekarza, pielęgniarki, farmaceuty, logopedy czy rehabilitanta powinien być członkiem zespołu prowadzącego terapię. Schemat opieki żywieniowej powinien uwzględniać plan całościowego leczenia pacjenta.

  

Artykuł powstał z grantu firmy Nestlé Health Science

Small  nhsc logo opt

Do góry