Temat numeru

Troponina jako wskaźnik zawału serca Kiedy zlecić badanie, jak zinterpretować wyniki i możliwe błędy

dr n. med. Aneta Gziut-Rudkowska

Klinika Kardiologii, Państwowy Instytut Medyczny Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w Warszawie

Klinika Kardiologii Inwazyjnej, Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego w Warszawie

Adres do korespondencji:

dr n. med. Aneta Gziut-Rudkowska

Klinika Kardiologii, Państwowy Instytut Medyczny MSWiA,

Klinika Kardiologii Inwazyjnej CMKP

ul. Wołoska 137, 02-507 Warszawa

e-mail: aneta.gziut@pimmswia.gov.pl

  • Troponina sercowa jest bardzo czułym i swoistym wskaźnikiem uszkodzenia mięśnia sercowego. Jej oznaczenie stanowi integralną część diagnostyki u każdego pacjenta z bólem w klatce piersiowej
  • Istnieje wiele schorzeń, w których dochodzi do uszkodzenia miokardium i uwolnienia troponiny do krwi
  • Dopiero ocena kliniczna, interpretacja EKG, oznaczanie stężenia troponiny wysokoczułej zgodnie z algorytmami ESC umożliwia ustalenie rozpoznania i odpowiednie leczenie pacjenta

Rola troponiny w kardiomiocycie

Mięsień sercowy (komórka mięśnia sercowego – kardiomiocyt) ze względu na pełnioną funkcję kurczącą jest zbudowany z mięśnia podobnego do mięśnia szkieletowego poprzecznie prążkowanego.

Jednym z elementów aparatu kurczliwego mięśni jest niskocząsteczkowe białko (18-37 kD) – troponina (Tn). Wyróż­niane są jej 3 podjednostki: troponina I (TnI), troponina T (TnT) oraz troponina C (TnC). Podjednostki te tworzą kompleks z tropomiozyną, który umożliwia aktywację oraz modulację skurczu (poprzez wpływ na wiązanie jonów wapnia i aktywność ATP-azy aktynomiozynowej (ryc. 1). Białka te pełnią różne funkcje: 

  • TnC wiąże jony wapnia
  • TnI hamuje łączenie (pod nieobecność jonów wapnia) aktyny z miozyną
  • TnT łączy kompleks TnI i TnC z tropomiozyną.

Prawie 92-97% troponiny T i troponiny I jest wbudowane w struktury aktynowo-miozynowe, a pozostała część w postaci kompleksu występuje w stanie wolnym w cytoplazmie komórek mięśniowych1.

Należy podkreślić, że troponina C niezależnie od miejsca występowania w poszczególnych typach mięśni nie różni się pod względem budowy. Natomiast troponina T i troponina I różnią się liczbą reszt aminokwasów i strukturą w zależności od występowania w mięśniach poprzecznie prążkowanych lub w sercu (cTn). Dlatego też możliwe jest wykorzystanie cTnI oraz cTnT (tzw. izoform sercowych – cTn) w diagnostyce kardiologicznej jako biomarkerów uszkodzenia kardiomiocytów1.

Troponina – marker uszkodzenia kardiomiocytu

W wyniku uszkodzenia kardiomiocytu (niezależnie od mechanizmu: niedokrwienie, niedotlenienie, proces zapalny, proces toksyczny, uraz) zwiększa się przepuszczalność błony komórkowej i w następstwie tego dochodzi do przedostawania się poszczególnych białek do krwi. W pierwszej kolejności stwierdzane w badaniach laboratoryjnych troponiny pochodzą z cytoplazmy, a w ostatniej z rozpadających się elementów kurczliwych mięśnia. Stwierdzenie cTn we krwi (4-6 godzin od wystąpienia objawów niedokrwienia mięśnia sercowego) świadczy już o śmierci kardiomiocytu spowodowanej zahamowaniem procesów energetycznych1,2.

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Troponina – marker zawału serca

Jak już zaznaczono, nie każdy wzrost i/lub zmniejszenie stężenia troponiny świadczy o zawale serca. Jeżeli obraz kliniczny (badanie podmiotowe, cechy niedokrwienia w EKG) [...]

Troponina – metody laboratoryjne

W ramach diagnostyki laboratoryjnej u pacjentów z podejrzeniem zawału serca zaleca się badanie stężenia hs-cTn3,4. Białka te są oznaczane w osoczu za pomocą metod immunoenzymatycznych. [...]

Podsumowanie

Zgodnie z wytycznymi ESC w diagnostyce zawału serca wysokoczuła troponina sercowa jest zalecanym markerem wskazującym na uszkodzenie miokardium. W STEMI oraz NSTEMI wysokiego ryzyka [...]
Do góry