Postępowanie w CSWS

Podstawą leczenia CSWS jest nawadnianie izotonicznym roztworem chlorku sodu. Po skutecznym nawodnieniu osmolalność moczu powinna obniżyć się <100 mOsm/kg H2O. Jako dodatkowe leczenie można zastosować mineralokortykosteroidy (fludrokortyzon). W przebiegu CSWS zazwyczaj nie jest konieczne długoterminowe leczenie, ponieważ zespół ma charakter przemijający.15

Podsumowanie

Wczesne rozpoznanie przyczyny hiponatremii i właściwe postępowanie terapeutyczne jest istotne, ponieważ hiponatremia pogarsza rokowanie w przebiegu neuroinfekcji. Należy zwrócić uwagę na dodatkową trudność w ocenie klinicznej hiponatremii u osób, u których dodatkowo stosuje się leczenie przeciwobrzękowe za pomocą leków osmotycznie czynnych, takich jak mannitol. Niezwykle istotne jest rozróżnienie między hiponatremią w przebiegu SIADH i CSWS ze względu na odmienny sposób leczenia. Głównym objawem różnicującym oba zespoły jest spadek objętości płynu pozakomórkowego z objawami hipowolemii w przebiegu CSWS. U pacjentów z hiponatremią w celu przeprowadzenia wstępnej diagnostyki różnicowej przyczyn hiponatremii, poza zebraniem wywiadu i oceną wolemii, zaleca się oznaczenie we krwi stężenia elektrolitów, glukozy, mocznika, kreatyniny oraz ocenę osmolalności osocza, osmolalności moczu i stężenia sodu w moczu.

Do góry