Angiografia fluoresceinowa pozwala na uwidocznienie zmian naczyniowych siatkówki i naczyniówki, natomiast badanie VEP pozwala na zróżnicowanie zmian elektrofizjologicznych w pozagałkowej części nerwu wzrokowego. Perymetria Goldmanna pozwala na dokładne uwidocznienie ubytków pola widzenia, nie umożliwia natomiast diagnostyki retinopatii.

4. Jaki materiał stwarza największe ryzyko rozwoju infekcyjnego zapalenia wnętrza gałki ocznej?

a. Srebro

b. Materiał biologiczny, np. drewno

c. Żelazo

d. Szkło akrylowe

Do rozwoju zapalenia wnętrza gałki ocznej w przebiegu zakażenia najczęściej dochodzi w przypadku penetracji materiału biologicznego. Opiłki metaliczne najczęściej przenikają do wnętrza gałki ocznej w wyniku ich obróbki termicznej (np. spawanie, szlifowanie) i uważa się, że pozwala to na ich wyjałowienie. W przypadku podejrzenia możliwości rozwoju zapalenia wnętrza gałki ocznej należy rozważyć wykonanie iniekcji doszklistkowych z antybiotykiem.¹

5. Obecnie postępowaniem z wyboru w celu usunięcia ciała obcego wewnątrzgałkowego jest:

a. Usunięcie elektromagnesem przez otwór pierwotny

b. Usunięcie elektromagnesem przez sklerotomię

c. Witrektomia przez część płaską ciała rzęskowego (PPV – pars plana vitrectomy)

d. Ewisceracja

Obecnie leczeniem z wyboru jest witrektomia przez część płaską ciała rzęskowego, która pozwala na dobrą kontrolę śród- i pooperacyjną.² Usunięcie przy użyciu elektromagnesu, praktykowane w przeszłości,³ często było dużą ingerencją z traumatyzacją tkanek i mogło powodować następcze odwarstwienie siatkówki.⁴ Było przy tym skuteczne tylko w razie obecności ciała obcego ferromagnetycznego (np. żelazo).

W opisywanym przez nas przypadku po wykluczeniu możliwych odczynów toksycznych oraz cech zapalenia wnętrza gałki ocznej zalecono pacjentowi okresowe kontrole okulistyczne uwzględniające badanie ERG. W związku z pełną ostrością wzroku nie zakwalifikowano pacjenta do operacji usunięcia zaćmy pourazowej oka lewego.